درک بصری در شبکیه چشم
برای اینکه ما بتوانیم ببینیم ، نور باید به شبکیه در داخل برسد پشت چشمابتدا از طریق قرنیه می افتد ، شاگرد و لنز ، سپس از بدن شیشه ای پشت لنز عبور می کند و ابتدا باید قبل از رسیدن به مکانهایی که می تواند برای اولین بار اثر ایجاد کند ، به کل شبکیه خود نفوذ کند. قرنیه و لنز بخشی از دستگاه انکساری (نوری) هستند ، که تضمین می کند نور به درستی شکسته می شود و تصویر کلی با دقت روی شبکیه نمایش داده می شود. در غیر این صورت اجسام به شدت درک نمی شوند.
این مورد ، به عنوان مثال ، در مورد است نزدیک بینی یا دوربینی شاگرد یک وسیله محافظتی مهم است که با گسترش یا انقباض میزان نور را تنظیم می کند. همچنین داروهایی وجود دارند که این عملکرد محافظ را نادیده می گیرند.
این لازم است ، به عنوان مثال ، پس از عملیات ، هنگامی که شاگرد برای ارتقا better بهتر روند بهبودی ، باید مدتی بی حرکت باشد. هنگامی که نور به شبکیه نفوذ کرد ، به سلولهایی موسوم به میله و مخروط برخورد می کند. این سلول ها به نور حساس هستند.
آنها گیرنده هایی دارند ("حسگرهای نوری") که به یک پروتئین ، دقیق تر به پروتئین G متصل هستند ، به اصطلاح ترانسدوین. این پروتئین G خاص به مولکول دیگری ، رودوپسین متصل است. از یک قسمت ویتامین A و یک قسمت پروتئین تشکیل می شود که اصطلاحاً opsin نامیده می شود.
یک ذره سبک که با چنین رودوپسینی روبرو می شود با صاف کردن زنجیره ای از اتم های کربن که قبلاً شکسته شده است ، ساختار شیمیایی خود را تغییر می دهد. این تغییر ساده در ساختار شیمیایی رودوپسین اکنون تعامل با مبدل را ممکن می سازد. این همچنین ساختار گیرنده را تغییر می دهد به گونه ای که آبشار آنزیمی فعال شده و تقویت سیگنال اتفاق می افتد.
در چشم این منجر به افزایش بار الکتریکی منفی در غشای سلولی (بیش از حد قطبی) ، که به عنوان یک سیگنال الکتریکی (انتقال دید) منتقل می شود. توفان سلولها در نقطه تیز بینایی واقع شده اند ، همچنین نامیده می شوند لکه زرد (ماکولا لوتئا) یا در محافل حرفه ای fovea centralis. 3 نوع مخروط وجود دارد که از نظر تفاوت در واکنش به نور با طول موج بسیار خاص متفاوت هستند.
گیرنده آبی ، سبز و قرمز وجود دارد. این محدوده رنگ قابل مشاهده برای ما را پوشش می دهد. رنگهای دیگر عمدتا از فعال شدن همزمان ، اما متفاوت متفاوت این سه سلول ایجاد می شود.
تغییرات ژنتیکی در گیرنده های آبی ، سبز و قرمز می تواند منجر به رنگ متفاوت شود کوری. سلولهای میله ای عمدتاً در ناحیه پیرامونی (پیرامون) اطراف حفره مرکزی دیده می شوند. سلول های میله ای برای دامنه های مختلف رنگ گیرنده ندارند. با این حال ، آنها بسیار حساس تر از مخروط ها به نور هستند. عملکرد آنها تقویت کنتراست و دید در تاریکی (دید در شب) یا در نور کم (گرگ و میش) است.
