درمان گوش چرکی | چرک در گوش

درمان گوش چرکی

• التهاب گوش میانی به طور عمده به صورت علامتي درمان مي شود. این به این معنی است که بیمار باید مقدار زیادی نوشیدنی بخورد تا مخاط ایجاد شده رقیق شود. همچنین استفاده از قطره های ضد احتقان بینی برای ترمیم تهویه در گوش درمانی علیه درد معمولاً با انجام می شود پاراستامول or ایبوپروفن.
• گربه در گوش معمولاً یک عفونت باکتریایی است که نیاز به درمان آنتی بیوتیکی خوراکی دارد.

  در مورد اوتیت خارجی ، مجرای گوش باید تمیز شود. در شرایطی که چرک تشکیل، آنتی بیوتیک ها باید برای درمان التهاب باکتریایی بر روی گوش گوش قرار گیرد.

• اگر التهاب ناشی از نفوذ جسم خارجی باشد ، باید قبل از آن برطرف شود.
• اگر افشای تمپان مسئول تشکیل است چرک, آنتی بیوتیک ها همچنین باید در اینجا تجویز شود. در صورت عدم تخلیه ترشح ، لوله تمپان به داخل آن وارد می شود گوشه گوشه.

چندین درمان خانگی وجود دارد که برای وسط استفاده می شود عفونت گوش.

در مرحله اول ، به اصطلاح پیاز کمپرس (پیاز ریز خرد شده در پارچه کتانی) را می توان روی گوش قرار داد. پیاز دارای اثر ضد باکتری است. بابونه همچنین دارای اثر ضد التهابی است.

به عنوان مثال ، یک کیسه از بابونه چای می تواند تزریق شود. چای نوشیده می شود ، کیسه فشرده می شود و روی گوش آسیب دیده قرار می گیرد. بنابراین چای می تواند در برابر التهاب باکتریایی قسمت خارجی نیز مثر باشد کانال شنوایی.

گرما می تواند باعث تسکین شود درد of گوش میانی التهاب و بهبودی را پشتیبانی می کند. این را می توان با استفاده از یک لامپ چراغ قرمز یا به عنوان مثال ، با لمس سیب زمینی گرم در پارچه کتانی استفاده کرد. اطلاعات بیشتر را می توانید در زیر مشاهده کنید: درمان میانه عفونت گوش پس از چرک در گوش معمولاً دلیل باکتریایی را نشان می دهد ، آنتی بیوتیک ها همیشه باید استفاده شود

در مورد التهاب مجرای گوش خارجی ، آنتی بیوتیک معمولاً مستقیماً در مجرای گوش قرار می گیرد. اگر فرد مبتلا به شدت ضعیف شده باشد سیستم ایمنی بدن (به عنوان مثال ، به علت بیماری مانند HIV) یا موجود دیابت (دیابت قندی) ، آنتی بیوتیک درمانی باید به شکل قرص انجام شود. در صورت التهاب گوش میانی - که معمولاً توسط آن ایجاد می شود ویروس ها - چرک همچنین نشان دهنده یک رویداد باکتریایی است.

علائم بیشتر یک باکتری عفونت گوش یک احساس شدید بیماری با بالا هستند تب، ترشح چرک از گوش و عدم بهبود علائم طی 2 روز اول. سپس درمان آنتی بیوتیکی باید دنبال شود. اینکه کدام آنتی بیوتیک استفاده شود بستگی به باکتری عامل عفونت دارد.

ساختار باکتری متفاوت است. به عنوان مثال ، در ساختار دیواره باکتری تفاوت وجود دارد. از آنجایی که آنتی بیوتیک ها نقاط حمله متفاوتی دارند ، آنتی بیوتیک های خاص فقط با برخی از آنها کار می کنند باکتری.

در هر صورت - بخصوص اگر پس از مصرف آنتی بیوتیک بهبودی در علائم مشاهده نشود - باید از لک گوش استفاده شود. این یک روش مطمئن برای تعیین باکتری عامل عفونت است. در همان زمان ، به اصطلاح آنتی بیوگرام ساخته می شود که نشان می دهد کدام آنتی بیوتیک در برابر باکتری موثر است.

• عفونت گوش میانی اغلب Streptococcus pneumoniae یا Haemophilus influenzae است. آنتی بیوتیک انتخابی به اصطلاح است آموکسی سیلین.
• اگر خارجی کانال شنوایی تحت تأثیر قرار گرفته است ، باکتری دیگری اغلب مسئول عفونت است: پس از آن اغلب یک عفونت سودوموناس آئروژینوزا است. سپس از آنتی بیوتیک های گروه کینولون ها (به عنوان مثال سیپروفلوکساسین) استفاده می شود.