مترادف به معنای گسترده تر
Tinea pedis ، tinea pedum ، میکوز پا ، پای ورزشکار ، عفونت درماتوفیت املای پا: پای ورزشکار برای درمان بیماری های قارچی از پوست (پای ورزشکار) ، به اصطلاح ضدمیکوت، یعنی داروهای ضد قارچ شبیه به آنتی بیوتیک ها، معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند. اینها باید قارچ ها را از بین ببرند. اگر نواحی پوستی به شدت ملتهب هستند ، ابتدا التهاب باید با کمپرس مرطوب یا لوسیون های پوستی تسکین دهنده بدون عوامل ضد میکروبی مانند Oleum Zinci Oxid ، یعنی روغن اکسید روی ، تا التهاب بهبود یابد.
پس از آن ، یک داروی ضد میکروس مناسب پوست است شرط میتواند مورد استفاده قرار گیرد. اگر قارچ باید خیلی حاد درمان شود ، در صورت پوسته پوسته شدن خشک و نه پماد ، از کرم استفاده می شود. قارچ موجود در بین انگشتان پا پس از برداشتن فلس ، با محلول درمان می شود.
این روش های درمانی محلی باید به طور مداوم و حدود چهار هفته ادامه یابد. همچنین برای از بین بردن همه قارچ ها ، درمان باید فراتر از یک درمان قطعی ادامه یابد. علاوه بر این ، می توان بین درمان محلی (کرم ، پماد) و سیستمیک (قطره ، قرص) تمایز قائل شد ، که می تواند روی کل بدن تأثیر بگذارد.
معیار اصلی انتخاب دارو ، جدا از تشخیص پاتوژن ، رابطه بین اثربخشی و تحمل است. برای درمان پای ورزشکار ، کرم های مختلف با مواد فعال مختلف وجود دارد. یکی از مشهورترین موارد احتمالاً Canesten® است که حاوی ماده فعال کلوتریمازول است.
کرم اغلب مورد استفاده برای پای ورزشکاران کرم Daktar® است که حاوی ماده فعال میکونازول است. بسیاری از کرم های ضد قارچ دیگر وجود دارد که می توانند از طریق مواد مختلف فعال ضد میکروبی با پای ورزشکار مقابله کنند. به طور کلی ، بیشتر کرم ها باید به طور سخاوتمندانه و دو بار در روز و حدود 2 هفته روی پای ورزشکار استفاده شوند.
کدام یک از کرم ها مناسب است که باید توسط پزشک معالج تصمیم بگیرد. علاوه بر درمان موضعی با کرم ها یا داروهای خانگی ، می توان پای ورزشکار را با دارو به صورت قرص نیز درمان کرد (اصطلاحاً سیستمیک ضدمیکوت) اگر مداوم باشد و در ناحیه وسیعی گسترش یابد. تصمیم گیری در مورد انتخاب روش درمانی برای درمان باید توسط پزشک معالج انجام شود.
به طور کلی ، این فرم تنها در صورتی انتخاب می شود که پای ورزشکار با کرم با موفقیت درمان نشود یا خطر فوق عفونی (عفونت زخم پای ورزشکار با سایر موارد خطرناک میکروب ها مانند باکتری) همچنین عوامل فعال مختلفی (به عنوان مثال گریزئوفولوین ، ایتراکونازول ، فلوکونازول ، تربینافین) در دارو درمانی وجود دارد که به صورت جداگانه تجویز می شوند. اینها را معمولاً می گیرند دهان به صورت قرص.
اینها گریسئوفولین ، یک قارچ با طیف باریک است که از سن 1 سالگی قابل استفاده است. اغلب یک درمان چند هفته ای کافی است ، اما در مورد پای ورزشکار که بیش از حد کراتینه می شود (هایپرکراتوز) دارو باید ماهها استفاده شود. بسیار خوب تحمل می شود ، اما نباید در طول آن استفاده شود بارداری و می تواند همراه باشد تهوع و سردرد.
از آزول ها همچنین می توانند به صورت سیستمی استفاده شوند. ایتراکونازول و فلوکونازول در بزرگسالان استفاده می شود اگر آنها به درمان محلی پاسخ ندهند. باید به ترتیب دو تا چهار و هفت هفته استفاده شود. از نو، بارداری مجاز نیست و تهوع و ممکن است سردرد ایجاد شود. علاوه بر این ، در صورت عدم بهبود بیماری با درمان موضعی ، می توان از داروی تربینافین نیز استفاده کرد.
