مترادف به معنای گسترده تر
تومور مثانه صفرا ، سرطان مثانه صفرا ، سرطان سلول سنگفرشی ، آدنوکارسینوما ، مثانه صفراوی
درمان
درمان سرطان کیسه صفرا بسیار دشوار است ، زیرا اکثر کارسینوم های کیسه صفرا در مرحله ای غیر قابل درمان (غیر درمانی) تشخیص داده می شوند. با این حال ، درمان فقط از طریق عملی امکان پذیر است که در آن کل تومور ، از جمله آسیب دیده برداشته شده است لنف گره ها با این حال ، در مراحل پیشرفته ، جراحی نیز مفید است زیرا شرایط تخلیه را بازیابی می کند و بنابراین کیفیت زندگی را بهبود می بخشد. اگر تومور خیلی پیشرفته باشد و دیگر امکان جراحی وجود نداشته باشد ، تسکین درمانی نشان داده شده است این بدان معناست که رویکرد درمانی دیگر امکان پذیر نیست و هدف از درمان کاهش علائم ناشی از تومور است.
روش عملیاتی
علاوه بر این به کیسه صفرا (کوله سیستکتومی) ، برای قسمتی از نادر نیست کبد (برداشتن جزئی کبد) نیز باید برداشته شود ، زیرا تومور اغلب در آن رشد کرده است. بازگرداندن یکنواخت بسیار مهم است صفرا جریان در طول عملیات در موارد نادر ، پس از کوله سیستکتومی که به دلایل دیگر مانند بیماری سنگ کیسه صفرا برداشته شده است ، یک سرطان در مراحل اولیه توسط آسیب شناس کشف می شود. گاهی اوقات یک عمل مجدد ضروری است ، به عنوان مثال برای برداشتن اضافی لنف گره ها (لنفادنکتومی). با این حال ، این کشفیات استثنا باقی می مانند.
تشخیص پاتولوژیک
پس از برداشتن ، تومور کیسه صفرا توسط آسیب شناس بر اساس بافت شناسی ارزیابی می شود. برای این منظور ، آماده سازی تومور در محل های خاص و در لبه های برداشتن برش داده می شود. برش های نازک ویفر از این نمونه ها تهیه شده ، رنگ آمیزی شده و در زیر میکروسکوپ ارزیابی می شوند.
نوع تومور مشخص می شود ، گسترش آن در دیواره کیسه صفرا ارزیابی شده و برداشته می شود لنف گره ها از نظر آلودگی تومور مورد بررسی قرار می گیرند. همچنین مهم است که لبه تومور به اندازه کافی از بافت سالم فاصله داشته باشد به طوری که نباید هیچ سلول توموری در لبه برش وجود داشته باشد که بعداً باعث رشد مجدد تومور شود (عود). تنها پس از یافته های پاتولوژیک ، تومور را می توان به وضوح با توجه به طبقه بندی TNM طبقه بندی کرد ، که تومور اولیه (T) ، گره های لنفاوی (N) و دوردست متاستازها (M)
