کولانژیت باکتریایی: دارو درمانی

هدف درمانی

  • از بین بردن عوامل بیماری زا
  • رهایی از علائم
  • اجتناب از عوارض

توصیه های درمانی

  • آنتی بیوتیک (آنتی بیوتیک) درمان) [توجه: تجربی درمانی باید به محض دستیابی به نتایج کشت ، کاهش یابد (دوز پایین تر ، قطع مصرف مواد منفرد). مدت زمان درمان باید آن را به همان اندازه کوتاه نگه دارید. انتخاب آنتی بیوتیک با توجه به معیارهای زیر: ارگانیسم های هدف ، وضعیت مقاومت موضعی ، فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک ، کبد عملکرد ، آنتی بیوتیک قبلی درمان، آلرژی و سایر عوارض جانبی احتمالی].
    • شروع فوری
    • درمان وریدی (از طریق ورید)
    • برای دوره های خفیف تر: مزلوسیلین یا پیپراسیلین.
    • برای اشکال شدید پیشرفت:
      • ترکیبی از یک آنتی بیوتیک با یک مهار کننده ß-lactamase (عامل خط اول):
        • مزلوسیلین + سولباکتام یا
        • پیراسیلین + تازوباکتام
      • نسل 3 سفالوسپورین ها، به عنوان مثال سفوتاکسیم، در ترکیب با مترونیدازول (عامل خط دوم) توجه: مونوتراپی با نسل 3 سفالوسپورین ها به دلیل شیوع زیاد (تکرر موارد جدید) کلانژیت مرتبط با انتروکوک ، مورد انتقاد قرار می گیرد. تقریباً در یک سوم موارد ، میکروب ها مقاوم در برابر هستند سفالوسپورین ها.
    • اگر مشکوک به عفونت سودوموناس باشید: پیپراسیلین در ترکیب با آمینوگلیکوزید ، به عنوان مثال توبرامایسین. کنترل دقیق غلظت آمینوگلیکوزید و کراتینین!
    • طول مدت درمان: تا زمان بازگشایی کامل صفرا مجاری
  • درمان علامتی:
  • علاوه بر دارو درمانی ، پرهیز از مصرف غذا (خودداری از غذا) باید حداقل 24 ساعت مشاهده شود ، تا باعث تحریک هضم و صفرا جریان؛ سپس کم چرب رژیم غذایی.