هدف درمانی
- بهبود علامت شناسی
توصیه های درمانی
در آمفیزم ، مشابه COPD ، رژیم مرحله ای زیر به میزان دقیق بستگی دارد:
| گشادکننده های برونکو استنشاقی (داروهای که نایژه ها را گشاد می کند).
در صورت نیاز |
گشادکننده برونکو استنشاقی به طور مداوم درمان. | گلوکوکورتیکوئیدهای استنشاقی (مترادف: استروئیدهای استنشاقی ، ICS). |
اکسیژن درمانی تا 16-24 ساعت در روز | |
| درجه 1 (سبک) |
+ |
- | - | - |
| درجه 2 (متوسط شدید) |
+ |
+ | - | - |
| درجه 3 (سنگین) |
+ |
+ | + | - |
| درجه 4 (خیلی سخت) |
+ |
+ | + | + |
هیچ یک از داروهای نشان داده شده می تواند از پیشرفت بیماری جلوگیری کند.
علاوه بر این ، ß-همدردی (داروهای که عملکرد عمل را تقلید می کند کاتلولامین ها اپی نفرین و نوراپی نفرین با همدلی سیستم عصبی از طریق فعال سازی گیرنده های β2-آدرنال) و آنتی کولینرژیک (مترادف: پاراسمپات (ic) olytic ؛ برای شل کردن (= شل کردن) عضله صاف عمل می کند و ترشح را مهار می کند) ممکن است استفاده شود.
اکسیژن
- اکسیژن هرگز نباید به صورت کنترل نشده در بیمار آمفیزمیک تجویز شود
- به عنوان یک عامل درمانی طولانی مدت فقط در هیپوکسی مزمن (کمبود اکسیژن) با paO2 <55 mmHg ، هنگامی که تمایلی به هیپرکاپنیا وجود ندارد (افزایش دی اکسید کربن در خون)
- اگر تهدید به نارسایی تنفسی وجود داشته باشد (اختلال در عملکرد خارجی (مکانیکی) تنفس) ، اشکال غیر تهاجمی یا تهاجمی را انتخاب کنید تهویه.
همچنین به بخش «بیشتر درمان"
