بی پرده ضربه شکمی با خونریزی داخل شکمی (خونریزی در شکم) و / یا آسیب عضو همیشه نشانه ای برای مداخله جراحی است. در صورت خونریزی شدید ، عمل باید فوراً انجام شود ، در حالی که در صورت خونریزی جزئی ، می توان در ابتدا صبر کرد - به شرطی که خون فشار و نبض پایدار هستند - برای دیدن اینکه آیا خونریزی خود به خود متوقف می شود یا خیر.
در صورت آسیب دیدگی شکم ، باید لاپاراتومی (باز شدن حفره شکم) برای شناسایی آسیب های جزئی نیز انجام شود.
اگر خونریزی بتواند به موقع متوقف شود و خون از دست دادن عواقب آن جذب شده است ، آسیب ها معمولاً بدون عواقب بهبود می یابند.
در کودکان ، عوامل زیر به احتمال زیاد صدمات داخل شکمی (آسیب در حفره شکم) را نشان می دهد:
- حساسیت شکمی
- شکستگی استخوان ران (استخوان ران)
- فشار خون سیستولیک پایین
- اولیه (اولیه) هماتوکریت <30٪
- هماچوری (خون در ادرار) [> 5 اریتروسیت ها/ ناحیه صورت].
- افزایش پارامترهای کبدی
- آلانین آمینوترانسفراز [> 125 U / l]
- آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) [> 200 U / l]
در محیط بلانت ضربه شکمی در کودکان مبتلا به ضایعات جدا شده از اندام پارانشیم ، محافظه کار درمان در بیشتر موارد ("مدیریت بدون عمل") قابل استفاده است ، به شرطی که کودک از ثبات برخوردار باشد گردش ("ثبات همودینامیکی"). ثبات گردش خون را می توان با تقویت یا حفظ کرد تزریق درمانی, حکومت of کاتلولامین ها (به عنوان مثال، نوراپی نفرین) ، و انتقال غلظت گلبول های قرمز خون. اگر در دو ساعت اول پس از حادثه مقدار گلبول قرمز> 25 میلی لیتر در کیلوگرم وزن بدن یا در 40 ساعت اول> 24 میلی لیتر در کیلوگرم وزن بدن باشد ، دیگر بیمار پایدار در گردش خون محسوب نمی شود. پس از آن معمولاً مداخله جراحی لازم است و باید در اسرع وقت انجام شود.
