درمان آلرژی

معرفی

روش درمانی در برابر آلرژی به قدرت و شدت آن بستگی دارد. این دامنه از پمادهای ساده تا تجویز داروهای اورژانسی نجات دهنده مانند آدرنالین گسترش می یابد.

ایمن درمانی

ایمونوتراپی خاص - روش های عملکرد و اجرا واکسن های درمانی در درمان برخی از آلرژی ها (با واسطه آنتی بادی IgE) به خوبی پیشرفت کرده اند. هدف سرکوب یا اصلاح پاسخهای ایمنی منقضی شده در مورد ماده حساسیت زا است. تئوری پشت حساسیت بیش از حد اصلاح پاسخ ایمنی بیشتر با واسطه IgE است ، که در آن سلولهای دیگر احتمالاً به حالتی منتقل می شوند که در آن دیگر فعال نشوند ، به عنوان مثال به دلیل کمبود انرژی یا تنظیم ، و بنابراین نمی تواند باعث تولید بیشتر IgE شود.

In حساسیت بیش از حد برای درمان آلرژی ، تحمل باید با تجویز مکرر ماده حساسیت زای مربوطه افزایش یابد. این روش درمانی عمدتا در درمان آلرژی گرده و گرده های خانگی و همچنین آلرژی به سموم زنبورها و زنبورها استفاده می شود. از آنجا که ایمونوتراپی نه تنها وقت گیر است (ماهیانه به مدت 3-5 سال) بلکه گران است ، مزایا و خطرات آن (واکنش آنافیلاکتیک تا شوک) درمان باید متعادل باشد و فقط در بیمارانی که علائم شدید دارند استفاده شود.

اصول درمانی بیشتر

1) آنتی هیستامین ها ماده پیام رسان هیستامین در درجه اول مسئول واکنشهای آلرژیک است و می تواند در چهار گیرنده مختلف (گیرنده های H) تأثیر بگذارد. نکته مهم حمله برای داروها بیش از هر چیز گیرنده H1 است که از طریق آن واکنش های آلرژیک ایجاد می شود. این واکنش ها شامل خارش و درد، بلکه همچنین باریک شدن عروق و برونش ها در ریه ها ، که باعث می شود تنفس چالش ها و مسائل.

علاوه بر این ، واکنش H1 واسطه نفوذ پذیری را افزایش می دهد عروق. در این زمینه ، مسدود شده است بینی، رینیت یا تورم ناحیه آسیب دیده ممکن است رخ دهد. آنتی هیستامین ها به گیرنده متصل می شود و بنابراین از اتصال ماده پیام رسان و تحریک واکنش توصیف شده جلوگیری می کند.

داروهای نسل اول این گروه ، به عنوان مثال دیفن هیدرامین ، کلماستین یا دیمیتندن ، نه تنها دارای اثر ضد آلرژی هستند بلکه باعث خستگی شدید می شوند ، که توانایی انجام کار و کار را به شدت محدود می کند. علاوه بر این ، سایر عوارض جانبی قوی مانند آریتمی قلبی یا تشنج رخ می دهد. در مقابل نسل اول ، نسل دوم و سوم آنتی هیستامین ها (ستیریزین، desloratadine ، fexofenadine) عبور نمی کنند خون-مغز همچنین مانع ، به این معنی که هنگام مصرف این داروها خستگی کمتر مشخص است.

تأثیر این داروها به طور عمده در کهیرهای آلرژیک ، رینیت و ملتحمه، ناشی از قرار گرفتن در معرض آلرژن است. به عنوان مثال ، آنتی هیستامین ها باعث کاهش خارش و افزایش تولید ترشح در داخل بدن می شوند بینی. علاوه بر این که به صورت قرص مصرف می شود ، داروها نیز برای استفاده در دسترس هستند قطره چشم یا اسپری های بینی.

این داروها بخشی از درمان اساسی برخی آلرژی ها هستند. 2) گلوکوکورتیکوئیدها گلوکوکورتیکوئیدها در درمان آلرژی برای سرکوب فرآیندهای التهابی و گسترش آنها استفاده می شود. این اثر به ویژه در موارد التهاب پوست ، التهاب آلرژیک بینی و آسم آلرژیک بسیار مفید است. عوارض جانبی باید مورد توجه قرار گیرد ، به ویژه با استفاده طولانی مدت. بعلاوه گلوكوكورتيكوئيدها، داروی مونتلوکاست وجود دارد که سلولهای التهابی خاص (لکوترین ها) را مهار می کند و بنابراین می تواند در درمان آسم (ناشی از استرس) استفاده شود.