درخت گردو

خانه گردو درخت جنوب شرقی اروپا است ، چین، آسیای میانه و منطقه گسترش یافته از آسیای صغیر تا شمال هند. این درخت اکنون در آفریقای شمالی ، آمریکای شمالی ، آسیای شرقی و سراسر اروپا رشد می کند. مواد برگ از واردات از کشورهای اروپای شرقی و جنوب شرقی حاصل می شود.

درخت گردو در داروهای گیاهی

In طب گیاهی، عمدتا برگهای تمام لبه گردو از درخت (Juglandis folium) ، که از راشس آزاد شده است ، استفاده می شود و به ندرت از پوسته های میوه خارجی (Juglandis fructus cortex) استفاده می شود.

درخت گردو: ویژگی های خاص

گردو درختان رشد بین 10 تا 25 متر قد. آنها برگهای بزرگ و بی شاخه ای دارند که ابتدا مایل به قرمز ، بعداً سبز هستند. گلهای ماده به دو یا سه در انتهای شاخه ها آویزان می شوند ، در حالی که گلهای نر به صورت گربه های بلند آویزان می شوند.

گردو درختی است که توسط پوسته ای سبز صاف در ابتدا احاطه شده است. بعداً پوسته قهوه ای می شود. داخل گردوی سخت لپه قهوه ای ، غضروفی وجود دارد که خوراکی است و ماده محبوب آن در غلات، کیک ، سالاد و بسیاری از غذاهای دیگر. همچنین خوراکی هستند آجیل از گردوی سیاه (Juglans nigra) و گردوی خاکستری (Juglans cinerea).

برگ گردو به عنوان دارو

داروی برش خورده از برگهای سبز قهوه ای ، شکننده و بدون مو در هر دو طرف تشکیل شده است. فقط با یک ذره بین می توانید دسته های کوچک از مو در زیر برگها دیده می شود. رگه های برگ نیز به وضوح قابل مشاهده است.

برگ های گردو بوی معطر کم رنگی می دهند. طعم برگها کمی تلخ ، خراشیده و قابض است.