هر دو گونه درخت سینچونا در اصل بومی آند (کلمبیا تا شمال پرو) هستند ، اما در آنجا با بهره برداری بیش از حد تهدید به انقراض می شوند. این درخت مدتهاست در آسیای جنوب شرقی ، آفریقای جنوبی و آمریکای جنوبی کشت می شود. این دارو عمدتا از واردات اندونزی ، هند ، سریلانکا و آفریقا تهیه می شود.
این بیشتر ساقه خشک و پوست شاخه درختان 10-12 ساله است که برای تولید دارو استفاده می شود.
درخت سینچونا: ویژگی های معمولی
درخت سینکونا یک درخت جنگلی است که تا 20 متر ارتفاع دارد و دارای برگهای بیضی شکل و تقسیم نشده تا 30 سانتی متر است. طول گلهای نامرئی تا 2 سانتی متر و صورتی روشن است.
پوست سینچونا نه تنها از Cinchona pubescens (دارو: پوست سینچون قرمز) ، بلکه از Cinchona officinalis (دارو: پوست کارخانه یا پوست زرد سینچونا) نیز به دست می آید. امروزه اکثر درختان کشت شده صلیب های رویشی از دو گونه است.
پوست به عنوان دارو
اجزای دارو قطعات پوست هستند که ضخامت آنها در حدود 2-6 میلی متر است و دارای انحنای لوله ای ضعیفی هستند. در قسمت بیرونی ، قطعات پوست اغلب با گلسنگ پوشانده شده و رنگ آن خاکستری تا خاکستری قهوه ای است. از طرف دیگر ، قسمت داخلی آن بیشتر قهوه ای مایل به قرمز است ، دارای خطوط طولی ریز و الیافی است.
پوست سینچونا بوی نسبتاً ضعیفی می دهد و تا حدودی عجیب است. طعم پوست سینچونا بسیار تلخ است.
