داروهایی برای درد / مسکن
داروهای ضد درد از اهمیت اساسی در درمان درد. آنها موادی هستند که قادر به کاهش یا حتی از بین بردن کامل احساس آن هستند درد بدون خاموش کردن سایر عملکردهای مهم مرکز سیستم عصبی. در کل ، دو گروه عمده از مواد سرمایه گذاری وجود دارد.
موضوع از درد/ علائم در TEP زانو همچنین ممکن است مورد توجه شما باشد.
- یکی است مخدرها، که مواد بسیار موثری هستند که برای درد متوسط تا شدید استفاده می شوند. نمونه هایی از مسکن های افیونی هستند مورفین, اکسید کادون، متادون یا فنتانیل.
- گروه دیگر محصولات سرمایه گذاری به اصطلاح مسکن های غیر افیونی هستند.
این گروه همچنین می تواند به زیر گروه های مختلفی تقسیم شود که NSAID ها (داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی) احتمالاً شناخته شده ترین آنها هستند. مواد ضد درد غیر افیونی برای درد خفیف و همراه با آن استفاده می شود مخدرها برای درد شدید تفاوت اصلی بین مواد مکانیسم عملکرد آنها است که همچنین منجر به تعداد زیادی عوارض جانبی می شود. نمونه هایی از مسکن های غیر افیونی هستند پاراستامول، ASS ، ایبوپروفن or سولفون نوامین.
داروهای ضد التهاب / NSAR
NSAR که مخفف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی است و گروه خاصی از داروها را توصیف می کند که دارای اثرات ضد درد ، تب بر و ضد التهاب (ضد تشنج) هستند. مکانیسم عملکرد بر اساس مهار آنزیم خاصی خاص ، سیکلواکسیژناز است که مسئول ایجاد درد با سنتز واسطه های درد (موادی که باعث درد و واکنش التهابی می شوند) مانند پروستاگلاندین ها. مهار سیکلواکسیژناز توسط NSAID ها باعث قطع این چرخه می شود. بین بازدارنده های COX غیر انتخابی (مانند ایبوپروفن or دیکلوفناک) و مهارکننده های انتخابی COX-2 ، که همانطور که از نامش پیداست ، فقط سیکلوکسیژناز 2 را مهار می کند (Coxibe متعلق به این گروه است). به طور کلی ، مهارکننده های انتخابی COX-2 بهتر تحمل می شوند ، زیرا مهارکننده های غیر انتخابی COX سایر عملکردها مانند محافظت از معده را نیز از دست می دهند مخاط.
تمام مقالات این مجموعه:
