نحوه عملکرد اسید کروموگلیسیک
واکنش‌های آلرژیک، واکنش‌های دفاعی بیش از حد سیستم ایمنی در برابر محرک‌های واقعاً بی‌ضرر (آلرژن‌ها) مانند گرده، کنه‌های گرد و غبار خانگی، برخی غذاها یا حیوانات خانگی هستند. تماس ماده حساسیت زا با پوست، غشای مخاطی یا ملتحمه چشم باعث علائم ناخوشایندی مانند قرمزی، تورم و خارش می شود.
برای سرکوب این واکنش های آلرژیک می توان از تثبیت کننده های ماست سل مانند اسید کروموگلیسیک استفاده کرد. آنها ماست سل ها را تثبیت می کنند تا دیگر با انتشار پیام رسان های التهابی نسبت به آلرژن ها واکنش حساسی نشان ندهند. این از علائم آلرژی جلوگیری می کند.
جذب، تجزیه و دفع اسید کروموگلیسیک
از آنجایی که اسید کروموگلیسیک فقط به صورت موضعی عمل می کند و در صورت مصرف خوراکی جذب بدن نمی شود، تنها اشکال دارویی مانند قطره های چشمی، اسپری های بینی یا آماده سازی های استنشاقی برای ماده موثره مناسب هستند. اسید کروموگلیسیک نیز به میزان بسیار محدودی از طریق غشاهای مخاطی جذب می شود و بدون تغییر از طریق ادرار و مدفوع دفع می شود.
چه زمانی از اسید کروموگلیسیک استفاده می شود؟
اسید کروموگلیسیک برای درمان موارد زیر تایید شده است:
درمان همیشه پیشگیرانه است، زیرا اسید کروموگلیسیک برای درمان حاد مناسب نیست. درمان را می توان به صورت فصلی (مثلاً برای آلرژی به گرده علف یا درخت) یا به طور دائم استفاده کرد.
نحوه استفاده از اسید کروموگلیسیک
هنگام استفاده از آن، باید توجه داشت که اسید کروموگلیسیک تنها پس از حدود دو تا سه روز اثر مرتبط دارد. تا آن زمان، باید به موازات تثبیت کننده ماست سل، از عوامل ضد آلرژی بسیار مؤثر استفاده کرد.
اسپری بینی
قطره چشم
برای درمان آبریزش و سوزش چشم، روزی چهار بار یک قطره قطره چشمی کروموگلیسیک اسید (محلول کروموگلیکات سدیم دو درصد) در کیسه ملتحمه هر دو چشم چکانده می شود. در صورت لزوم، دوز را می توان به دو قطره هشت بار در روز افزایش داد.
محلول استنشاق
محلول های استنشاقی اسید کروموگلیسیک و همچنین آئروسل ها و پودرهای استنشاقی برای درمان علائم آسم در دسترس هستند. اسپری‌های آئروسل و استنشاق‌های پودر باید برای بیماران بزرگسال در نظر گرفته شوند، زیرا استفاده از آنها به هماهنگی خاصی نیاز دارد. محلول های استنشاقی که از طریق دستگاه تنفسی نبولیزه می شوند و از طریق ماسک استنشاق می شوند برای کودکان مناسب هستند.
عوارض جانبی کروموگلیسیک اسید چیست؟
در برخی از بیماران، ماده موثره کروموگلیسیک اسید باعث تحریک غشاهای مخاطی در بینی و دهان، خونریزی بینی، عطسه، سرفه، گرفتگی صدا، از دست دادن چشایی و تورم زبان می شود. قطره چشم می تواند منجر به سوزش چشم، احساس جسم خارجی و قرمزی چشم شود.
سایر عوارض جانبی احتمالی عبارتند از سردرد، حالت تهوع و به ندرت واکنش های حساسیت مفرط (خارش، تنگی نفس، حملات آسم و تورم غشاهای مخاطی).
هنگام استفاده از اسید کروموگلیسیک چه نکاتی را باید در نظر گرفت؟
تداخل مستقیم بین اسید کروموگلیسیک و سایر مواد فعال تا به امروز شناخته نشده است.
در صورت لزوم، قبل از استفاده از اسپری بینی، بینی باید باد شود.
هنگام استفاده از اسید کروموگلیسیک برای آسم، نیروی انفجار تنفسی که با استفاده از پیک فلومتر اندازه گیری می شود، همیشه باید کنترل شود تا هر گونه بدتر شدن تنفس بتوان به موقع متوجه شد. برای قطع درمان با کروموگلیسیک اسید، دوز باید به تدریج کاهش یابد. قطع ناگهانی مصرف می تواند باعث حمله آسم شود.
در دوران بارداری و شیردهی، پزشک مزایا و خطرات استفاده از تثبیت کننده ماست سل را به دقت ارزیابی می کند.
نحوه تهیه دارو با اسید کروموگلیسیک
آماده‌سازی‌های ترکیبی که حاوی یک ماده فعال فقط با نسخه هستند (مثلاً برای بیماران آسم) نیاز به نسخه دارند.
اسید کروموگلیسیک از چه زمانی شناخته شده است؟
تثبیت کننده ماست سل اسید کروموگلیسیک از طریق آزمایش های خود توسط دانشمند R. Altounyan در سال 1965 کشف شد. او گیاهان مختلف را از نظر اثر بهبود آسم مورد بررسی قرار داد و ماده khellin را در علف هرز اسقف کشف کرد. مشتقات شیمیایی آن، اسید کروموگلیسیک، موثر بوده و عوارض جانبی نسبتا کمی داشته است. امروزه، آماده‌سازی‌های تایید شده متعددی حاوی ماده فعال اسید کروموگلیسیک وجود دارد.
