ریباویرین
ریوویرین دارویی است که برای درمان برخی عفونت های ویروسی استفاده می شود ، دارویی که به اصطلاح ضد ویروس است. در مزمن هپاتیت C ، ریباویرین در ترکیب با تجویز می شود اینترفرون-α برای جلوگیری از هپاتیت Cشکل القا شده از کبد التهاب از بدتر شدن و جلوگیری از اختلال عملکرد پیشرونده کبد. ماده فعال ریباویرین از تکثیر ممانعت می کند ویروس ها و می تواند عارضه هایی از جمله سنسیتیال تنفسی را درمان کند ابتلا به ویروس و خونریزی دهنده تبریباویرین به طور خاص برای مزمن استفاده می شود هپاتیت C ابتلا به ویروس.
مانند هر دارو ، ریباویرین نیز می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. عوارض جانبی لزوماً اتفاق نمی افتد ، زیرا هر فرد واکنش متفاوتی به دارو نشان می دهد. اگر ریباویرین به عنوان بخشی از به اصطلاح تجویز شود استنشاق درمان ، بثورات ، قرمزی و تورم پوست اغلب اتفاق می افتد.
گرفتگی جزئی عضلات تنفسی ممکن است رخ دهد. به ندرت انجام دهید سردرد، تنگی نفس ، کم خونی خفیف ، سرفه و تغییر در تنفس در حین رخ می دهد استنشاق رفتار. در موارد فردی ، کم خونی شدید ممکن است رخ دهد.
در ترکیب ریباویرین با اینترفرون-α عوارض جانبی بسیار شایع است. اینها عبارتند از: خشک دهان, کم خونی, تب، خستگی ، عضله و درد مفاصل, آنفولانزامانند علائم ، کاهش وزن ، اسهال, استفراغ, تهوع، اختلالات خواب، افسردگی, اختلالات اضطرابی و عدم تمرکز و همچنین رینیت ، التهاب دستگاه تنفسی، وسط عفونت گوش و عفونت های دستگاه ادراری. علاوه بر این ، درمان ترکیبی اغلب باعث افزایش تعریق ، قرمزی پوست ، تسریع ضربان قلب می شود (تاکی کاردی), فشار خون بالا، اختلال عملکرد تیروئید ، اختلالات شنوایی ، پسوریازیس، اختلالات چرخه ای در زنان و بسیاری از شکایات دیگر. با وجود عوارض جانبی مکرر ، درمان ترکیبی ریباویرین و اینترفرون-α منجر به درمان اکثر مبتلایان می شود. تا سال 2011 ، این روش درمانی استاندارد بود و حدود 80٪ از افراد مبتلا را درمان کرد ، به طوری که RNA از هپاتیت ویروس C دیگر قابل شناسایی نیست.
داروهای جدید در هپاتیت C
داروهای جدیدتری که برای معالجه استفاده می شوند هپاتیت C عفونت را می توان به طبقات مختلف تقسیم کرد. داروهایی وجود دارند که با -buvir پایان می یابند. اینها بازدارنده های پلیمراز هستند.
پلیمرازها هستند آنزیم ها برای تولید مثل سلول. این داروها ، به عنوان مثال sofosbuvir و dasabuvir ، به آنزیمی از آن حمله می کنند هپاتیت C ویروس ، HCV پلیمراز (وابسته به RNA RNA پلیمراز NS5B). بنابراین ، به داروهایی که در نهایت بوویر می شوند بازدارنده های NS5B نیز گفته می شود.
عواملی مانند simeprevir ، یعنی داروهای هپاتیت C که به -previr ختم می شوند ، آنزیم دیگری را مهار می کنند ویروس هپاتیت C، یعنی پروتئاز NS3 / 4A. این آنزیم برای تکثیر ویروس مهم است ، به طوری که هنگام استفاده از Simeprevir همانندسازی مهار می شود. داروهایی که در نهایت به -اسویر وارد می شوند پروتئین ویروسی NSS5A را متصل می کنند.
این پروتئین مانند سایر داروهای هپاتیت C آنزیمی نیست بلکه یک فسفوپروتئین است که نقش مهمی در تولید مثل ویروس دارد. بعنوان مثال داکلاتاسویر و الباسویر است. با جدید ویروس هپاتیت C داروهایی که در اثر خستگی ، خستگی ، سردرد, تهوع, بیخوابی و کم خونی می تواند به عنوان عوارض جانبی رخ دهد.
داروی Daclatasvir و سایر داروها -asvir اغلب باعث خستگی ، سردرد و تهوع. عوارض جانبی شایع Simeprevir عبارتند از: بثورات پوستی، خارش و حالت تهوع این دارو همچنین ممکن است باعث حساسیت پوست به اشعه ماورا بنفش و نور خورشید شود (حساسیت به نور).
داروهای جدید برای ویروس هپاتیت C عفونت ها به طور مستقیم به ویروس حمله می کنند. این داروها برای بیمارانی که تحت درمان قرار نگرفته اند و یا با موفقیت یا بدون موفقیت تحت درمان قرار گرفته اند ، مناسب یا بدون آن مناسب است کبد سیروز این داروها همچنین برای بیمارانی که به ویروس HIV آلوده اند نیز مناسب است.
علاوه بر درمان با اینترفرون و ریباویرین ، گزینه های جدید گزینه خوبی برای بیمارانی است که اینترفرون برای آنها گزینه ای نیست. عوارض جانبی بسیار کمتر از اثرات اینترفرون درمانی است. چشم انداز موفقیت داروهای جدید امیدوار کننده است. درمان ها حدود 12 هفته طول می کشد و نرخ پاسخ آنها 95٪ است.
