خارش - به طور عامیانه خارش نامیده می شود - (مترادف: پوست خارش؛ ICD-10 L29.9: خارش ، مشخص نشده) یک است پوست حساسیتی که خاراندن را وادار می کند. طبقه بندی خارش انجام می شود:
با توجه به محلی سازی
- خارش موضعی: خارش در یک قسمت از بدن ، به عنوان مثال ، مقعد (خارش آنی) ، ولو (خارش واژن ؛ خارش ولو).
- خارش عمومی: خارش در سراسر بدن.
با توجه به یافته های پوست
- Pruritus sine materia - خارش بدون مشاهده ضایعات پوستی، که ممکن است یک بیماری درون زا (بیماری های داخلی ، عصبی یا روانی) را نشان دهد (در حدود 50٪ موارد بدون عوامل محرک قابل تشخیص ، خارش ایدیوپاتیک).
- Pruritus cum materia - خارش قابل مشاهده است تغییرات پوستی؛ درماتوزهای همراه (بیماری های پوستی) مانند آتوپیک اگزما (نورودرماتیت) و یا کهیر (کندوها).
- خارش در ضایعات خراشیده مزمن - خارش در زمین بیماری های پوستی یا غیر پوستی.
با توجه به دوره
- خارش حاد در مقابل خارش مزمن (CP ؛> 6 هفته).
- به زمان روز وابسته است
- بستگی به فصل دارد
خارش می تواند نشانه بسیاری از بیماری ها باشد (به بخش "تشخیص افتراقی" مراجعه کنید).
در اولین بروز خارش مزمن ، مردان از زنان بزرگتر هستند.
شیوع خارش مزمن در افراد زیر 12.3 سال 30٪ است و در افراد 20.3 تا 60 ساله (در آلمان) به 70٪ افزایش می یابد. کودکان همچنین به طور مکرر از خارش رنج می برند.
بروز (فراوانی موارد جدید) خارش مزمن 7 درصد است.
دوره و پیش آگهی: درمان مربوط به علت است. خارش غالباً در درماتوز رخ می دهد (پوست بیماری ها) ، خشکی پوست (پوست خشک) و یا پیری پوست، اما همچنین می تواند در بیماری های اعضای داخلی (به عنوان مثال کبد، کلیه ها). اگر هیچ علتی قابل شناسایی نیست ، درمان سخت می شود خارش مزمن حتی ممکن است علی رغم درمان علت ادامه یابد.
بیماری های همراه (بیماری های همزمان): احتمال ابتلا به بدخیمی (بیماری تومور) در بیماران مبتلا به خارش تقریباً شش برابر بیماران فاقد این علامت است. در 36٪ موارد بدخیمی ، اگزنتما (بثورات پوستی) نیز حضور داشت. برای جزئیات بیشتر در مورد خارش و بدخیمی ، به ". علل / نئوپلاسم ها" مراجعه کنید.
