ترومای مغزی مغزی
اگر در جریان آسیب (معمولاً ناشی از تصادف) هم استخوان جمجمه و هم استخوان مغز تحت تأثیر قرار می گیرند ، متخصص از a صحبت می کند ضربه مغزی مغزی (SHT) بستگی به این دارد که آیا ضربه شدید از قسمت بیرونی شکسته شود منینژ (dura mater) یا نه ، این یک SCT باز جدی تر است یا یک ضربه پوشیده است. تفکیک بیشتر در مورد اینکه آیا خشونت مستقیماً صدمه می زند ، ایجاد می شود مغز (آسیب مستقیم) ، یا اینکه آیا مغز در اثر خونریزی یا تورم در اثر جراحت دچار پریشانی می شود.
بستگی به ارزیابی وضعیت هوشیاری بیمار SHT با استفاده از اصطلاحاً گلاسگو دارد اغماء مقیاس (GCS) ، که در آن حداکثر 15 امتیاز می تواند بدست آید ، پزشک شدت SHT را ارزیابی می کند. نمره GCS 13-15 امتیاز با SHT درجه 1 مطابقت دارد (ضربه محکم و ناگهانی) ، دائمی نیست مغز انتظار می رود خسارت وارد شود. نمره GCS 8-12 امتیاز مربوط به کوفتگی مغز است (SHT درجه 2).
بي هوشي بيشتر و علائم بارزتر از a ضربه محکم و ناگهانی معمولی هستند زیر 8 نقطه در مقیاس GCS ، به اصطلاح کوفتگی مغز (SHT درجه 3) را نشان می دهد. فرد مبتلا برای اینکه بتواند حداقل تا حدی آسیب های مغزی ناشی از آن را بهبود بخشد ، غالباً هفته ها بیهوش می ماند. ترمیم کامل کلیه عملکردهای مغز امکان پذیر است ، اما بسیار بعید است.
جمجمه MRTMRT سر
تصویربرداری تشدید مغناطیسی از جمجمه، همچنین به عنوان تصویربرداری رزونانس مغناطیسی شناخته می شود ، یک روش تصویربرداری بدون اشعه است که در درجه اول در پزشکی برای ارزیابی ساختارهای بافت نرم استفاده می شود. در مقایسه با روش CT ، که تصاویر مقطعی نیز فراهم می کند ، اما از اشعه ایکس استفاده می شود و بیش از همه ، تصاویر بهتری از ساختارهای استخوانی ارائه می شود ، MRI بلندتر ، گران تر و طولانی تر است (به عنوان مثال ، 10 تا 30 دقیقه برای یک MRI از جمجمه) در موارد اضطراری ، یک تصویر MRI از سر به طور کلی مورد نیاز نیست
برای س questionsالات دیگر در مورد بیماری های احتمالی جمجمه یا قسمت داخلی جمجمه ، خصوصاً در مورد بافت نرم ، جایی که چنین فشار زمانی وجود نداشته باشد ، معاینه MRI اغلب روش انتخاب تصویربرداری است. این امر علاوه بر افزایش ارزش آموزنده ، بیش از هر چیز با این واقعیت قابل توضیح است که در آن از اشعه ایکس یا اشعه یونیزه کننده دیگر (و بنابراین بالقوه سرطان زا) استفاده نمی شود. با این حال ، از آنجا که معاینه ، بیمار را مجبور می کند تا برای مدت زیادی در یک لوله باریک و بسیار بلند ، یعنی MRI ، دراز بکشد سر توسط برخی ناخوشایند تلقی می شود.
توموگراف با تشدید مغناطیسی با میدان های مغناطیسی سریع و درحال تغییر کار می کند ، که در بدن عمدتا هسته های هیدروژن را در یک جهت مانند یک شانه بزرگ جهت می دهد. اگر اینها دوباره به ترازوی اصلی خود برگردند ، یک پالس الکترومغناطیسی کوچک تولید و اندازه گیری می شود. بسته به چگونگی و میزان اتصال هیدروژن در یک بافت ، این سیگنال به اصطلاح رزونانس از نظر قدرت و تاخیر زمانی برای "شانه زدن" متفاوت است ، و در نتیجه کنتراست تصویر ایجاد می شود.
بسته به وزن سیگنال ها ، بافت چربی یا غنی از آب در تصویر روشن به نظر می رسد. تجویز وریدی اضافی ماده حاجب ، در این مورد گادولینیوم ، می تواند محتوای اطلاعاتی یک مجموعه تصویر MRI را بیشتر افزایش دهد. به خصوص هنگام جستجوی بافت توموری یا کانون های التهاب ، یک توالی به اصطلاح ماده حاجب اضافی از نظر تشخیصی غیرقابل ارزیابی است. بنابراین نشانه های مکرر برای MRI جمجمه ، ظن یک اتفاق تومور (مانند تومور مغز یا متاستازها از یک تومور اصلی واقع شده در جای دیگر) و سو the ظن به یک روند التهابی (مانند در اسکلروز متعدد).
