تشخیص | کزاز

تشخیص

تشخیص معمولاً از طریق بالینی انجام می شود ، یعنی با علائمی که در بالا ذکر شد. نشانه ممکن است یک نقطه ورود احتمالی ، یک زخم باز باشد. سم را می توان در خون.

درمان

با توجه به میزان بالای مرگ و میر ، بیماران باید در بیمارستان بستری شوند. اگر قاعدگی سم در حال حاضر گسترش یافته است ، دیگر هیچ گونه امکان درمان وجود ندارد. پزشک سعی می کند تنفس کافی را حفظ کند.

باید زخم را با دقت برش داد تا بافت مرده و آلودگی از بین برود. خنثی سازی سم امکان پذیر است. با این حال ، این تنها در برابر سمی کار می کند که هنوز به آن نرسیده است مغز. هر خسارتی که مغز بافتی که قبلاً گرفته شده متأسفانه برگشت ناپذیر است (برگشت ناپذیر).

پیشگیری

به منظور جلوگیری از عفونت ، می توان واکسیناسیون انجام داد. قاعدگی واکسیناسیون یکی از واکسیناسیون های استاندارد برای کودکان است. همچنین باید در بزرگسالان هر 10 سال تجدید شود.

این تنها محافظ در برابر این بیماری است. حتی اگر قاعدگی مشکوک به عفونت است و محافظت در مورد واکسیناسیون ناکافی یا ناشناخته است ، بیمار فوراً واکسینه می شود. اگر بیمار نتواند آخرین واکسیناسیون را به خاطر بسپارد ، هیچ سابقه واکسیناسیون در دسترس نیست یا اگر بیمار بیهوش است ، واکسیناسیون معمولاً با سو on ظن انجام می شود. همچنین ممکن است پس از تماس با عوامل بیماری زا ، اقدامی برای محافظت از بدن و در نتیجه فرار از شیوع بیماری انجام شود.

پیش بینی

میزان مرگ و میر عفونت کزاز در درمان مراقبت های ویژه حدود 20 درصد است. بدون مراقبت ، میزان مرگ و میر بسیار بیشتر است زیرا بیماران در نهایت خفه می شوند. به لطف بالا بودن میزان واکسیناسیون ، تعداد موارد این بیماری در اروپا به طور مداوم در حال کاهش است. با این حال ، سایر کشورها هنوز نرخ عفونت بالایی دارند. در صورت زنده ماندن عفونت کزاز ، آسیب دائمی به سیستم عصبی با ضعف عضلانی یا فلج باقی می ماند.