برونشکتازی به اتساع های پاتولوژیک (پاتولوژیک) برگشت ناپذیر (برگشت ناپذیر) (بزرگ شدن) نایژه ها (مترادف: برونشکتازی ؛ اتساع برونش ؛ ICD-10-GM J47: برونشکتازی) که در اثر آسیب به دیواره برونش از التهاب مکرر (التهاب) و اختلال در تخلیه ترشحات برونش. "Ectasis" از زبان یونانی آمده و به معنای "گسترش" است. انبساط ها می توانند ساکولار ، دوکی شکل یا استوانه ای (شایع ترین) باشند.
این بیماری در درجه اول پایه (پایین) را تحت تأثیر قرار می دهد ریه بخشها آ ریه بخش یا یک لوب ریه ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. به همین ترتیب، برونشکتازی می تواند در هر دو لوب رگ رخ دهد ریه.
برونشکتازی می تواند مادرزادی (مادرزادی) یا اکتسابی (شکل شایع تر) باشد ("علل" را ببینید).
علل شایع برونشکتازی عبارتند از تکرار کاهش دستگاه تنفسی عفونت در کودکی و فیبروز کیستیک (مترادف: فیبروز کیستیک (CF)) (در اروپا). در کشورهای در حال توسعه ، برونشکتازی به طور عمده بعد از عفونت اتفاق می افتد (بعد از عفونت مانند سیاه سرفه ، سرخک, تاثیر) در کشورهای صنعتی ، به دلیل استفاده از ، میزان بیماری های پس از عفونت در حال کاهش است آنتی بیوتیک ها و برنامه های واکسیناسیون.
اوج بروز: این بیماری عمدتا در میانسالی رخ می دهد.
شیوع (بروز بیماری) 3.7 مورد در هر 100,000 نفر جمعیت در نیوزیلند و 52 مورد در هر 100,000 نفر جمعیت در ایالات متحده است.
تقریباً 30-50٪ بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) در مراحل پیشرفته برونشکتازی دارند.
روند و پیش آگهی: تشدیدها (دوره های بدتر شدن بیماری) در این دوره معمول است بیماری مزمن. هر بیمار سالانه حدود 1.5 دوره بیماری را تجربه می کند. در طی این موارد ، بیمار از چهار یا بیشتر از علائم مشخصه برونشکتازی رنج می برد (به بخش "علائم - شکایات مراجعه کنید"). قسمتهای مکرر ، استعمار مزمن با باکتری سودوموناس آئروژینوزا و شواهدی از التهاب سیستمیک (التهاب موثر بر کل بدن) پیشرفت بیماری را نشان می دهد. درمان استفاده از است آنتی بیوتیک ها و تن درمانی (تمرینات تنفسی).
پیش آگهی بستگی به میزان جلوگیری از عفونت دارد. در بهترین حالت ، امید به زندگی فرد مبتلا به سختی محدود است.
