تشخیص
علائم بالینی اولین نشانه های قاطع وجود تنگی پیلور را ارائه می دهد. با این حال ، به منظور تشخیص تنگی پیلور با قطعیت ، یک سونوگرافی معاینه و الف خون آزمایش گاز لازم است. خون تجزیه و تحلیل گاز به طور معمول شواهدی از کاهش قابل توجه مایعات و همچنین تغییر نمک های خون را به صورت کاهش در نشان می دهد. پتاسیم (هیپوکالمی) ، کاهش کلرید و افزایش PH به محدوده اساسی (آلکالوز).
اگر هیچ تشخیص واضحی از طریق سونوگرافی قابل انجام نباشد ، عبور از دست رفته یا تأخیر غذا می تواند با اطمینان نشان داده شود یا حتی از آن خارج شود. اشعه ایکس تصویربرداری با ماده حاجب از قسمت فوقانی معده و دستگاه روده سونوگرافی روش انتخابی برای تشخیص قابل اعتماد تنگی پیلور در نوزادان است. با استفاده از سونوگرافیاز معده در بیشتر موارد می تواند به وضوح پر از مایع و با افزایش فعالیت عضلات در قسمت فوقانی شکم نشان داده شود. علاوه بر این ، یک حمل و نقل کاهش یافته یا کاملاً غایب است معده مطالب از طریق دروازه بان را می توان نشان داد. به عنوان یک معیار ایمن ، یک کانال پیلوریک بیش از 17 میلی متر و ضخیم شدن عضله بیش از 3 میلی متر را می توان در اندازه گیری کرد سونوگرافی.
علائم مرتبط
تنگی پیلور می تواند با انواع علائم همراه باشد. با این وجود ، برخی علائم وجود دارد که باید مورد توجه ویژه قرار گیرد ، زیرا وجود تنگی پیلور را بسیار محتمل می کند. یک ویژگی مشخص وقوع است استفراغ، که حدود 10 تا 20 دقیقه بعد از غذا تنظیم می شود.
نوزاد در فواصل زمانی کوتاه و پی در پی به صورت توفانی و به ویژه مقدار زیادی استفراغ می کند. استفراغ اسیدی دارد بو و در بعضی موارد ممکن است کوچک باشد خون رشته های ناشی از تحریک پوشش معده و غشاهای مخاطی قسمت فوقانی دستگاه گوارش. همچنین کاهش وزن محسوسی مشاهده می شود.
هنگام نگاه کردن به نوزاد از خارج ، گاهی اوقات می توان دروازه معده را به عنوان یک ساختار گرد و مایل به اندازه زیتون در قسمت فوقانی شکم سمت راست دید و لمس کرد. علاوه بر این ، افزایش حرکت عضلات معده غالباً به عنوان یک حرکت موج دار پوست معده قابل مشاهده است. به دلیل از دست دادن مایعات در نتیجه ، پوست نوزادان مبتلا خشک و نشانه های مشخصی از آن به نظر می رسد کم آبی بدن مانند حفره فرو رفته ، حلقه های عمیق زیر چشم یا چین های پوستی ایستاده قابل مشاهده است. علاوه بر این ، به دلیل کمبود مایعات ، نوزادان به میزان قابل توجهی ادرار کمتری تولید می کنند و اغلب بسیار ناآرام هستند و به خصوص با حرص می نوشند. از طریق استفراغ، نوزادان نه تنها مایع بلکه آب معده اسیدی را نیز از دست می دهند ، که باعث تغییر مقدار PH به محدوده قلیایی می شود (آلکالوز).
