مترادف
Diagnostics pAVK ، معاینه برای بیماری انسداد شریانی محیطی ، آزمایش ذخیره سازی راتشو
تشخیص
در ابتدا پزشک درخواست بیمار را می کند تاریخچه پزشکی (anamnesis) مسیری را که می توان بدون آن طی کرد ، طی کنید درد در اینجا از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این برای طبقه بندی مرحله pAVK از اهمیت ویژه ای برخوردار است (طبقه بندی مرحله را طبق Fontaine-Ratschow ببینید).
همچنین تحقیقات در مورد عوامل خطر ، به ویژه انجام خواهد شد استعمال دخانیات, دیابت شیر ، اختلالات متابولیسم لیپید و سایر موارد. پس از آن a معاینهی جسمی. این کار با بازرسی ، یعنی ارزیابی اندام آسیب دیده آغاز می شود.
در اینجا ، رنگ پوست (رنگ پریده در مورد pAVK) ، دما (سرد در مورد pAVK) ، از دست دادن بافت ، رنگ آمیزی سیاه و زخم بررسی می شود. علاوه بر این ، علائم دیگری از اختلال تغذیه ای (اختلال تروفیک) اندام مانند آتروفی عضلات ، اختلال در رشد ناخن یا سفت شدن (فیبروز) جستجو می شود. سپس پزشک سعی می کند تا نبض های مختلف (لمس) را لمس کند ، زیرا این امر به کم شدن محل باریک شدن کمک می کند.
این موارد در ناحیه آسیب دیده ضعیف تر هستند و یا دیگر قابل لمس نیستند. برای پا، اینها 4 مورد مهم است: حتی با استتوسکوپ ، صدای جریان در ناحیه آسیب دیده شنیده می شود ، از آنجا که خون باید با فشار بیشتر از یک انقباض عبور کند. (گوش دادن با استتوسکوپ: سمع).
- نبض کشاله ران (A. femoralis)
- نبض در توخالی زانو (A. poplitea)
- نبض پشت پا (A. dorsalis pedis)
- نبض پشت درونی مچ پا (A. tibialis خلفی)
به عنوان آخرین روش بدون تکنیک بیشتر ایدزاز خون فشار بر روی هر دو دست و پا مشخص می شود. اگر خون فشار بازوها بیشتر از پاها است ، این نشان دهنده باریک شدن در ناحیه پاها است. به طور معمول ، فشار در پاها بیشتر است زیرا آنها پایین تر هستند و بنابراین خون بالای آنها را به سمت پایین فشار می دهند.
یک بررسی بیشتر برای تعیین عینی اینکه تا چه حد اختلال وجود دارد ، تست راه رفتن است. در اینجا ، از تردمیل برای تعیین طول مدت استفاده می شود دردمسافت پیاده روی رایگان (برای تقسیم بندی در مرحله دوم مهم است ، طبقه بندی مرحله را طبق Fontaine-Ratschow ببینید). مهمترین روش معاینه است سونوگرافی داپلر، سونوگرافی معاینه.
غیرتهاجمی است (بدون دخالت در بدن) و به سرعت قابل انجام است. تعیین سرعت جریان خون امکان پذیر است. بالاتر از انقباض ، این بسیار افزایش می یابد ، زیرا همان حجم خون باید از طریق قطر داخلی (لومن) کوچکتر جریان یابد.
این معاینه همچنین می تواند برای تشخیص تغییرات خاصی در پشت ناحیه آسیب دیده استفاده شود. برای بدست آوردن اطلاعات دقیق تر در مورد محل ، طول و میزان انقباض می توان معاینات رادیولوژیکی انجام داد. این موارد شامل ، به عنوان مثال ، MRI (سه بعدی) است آنژیوگرافی (یک آزمایش توموگرافی با چرخش هسته ای) ، CT آنژیوگرافی (توموگرافی کامپیوتری ، ویژه اشعه ایکس روش) یا آنژیوگرافی تفریق دیجیتال (DSA ، همچنین یک روش اشعه ایکس خاص).
ام آر آی برای بیماران دارای ضربان ساز ضربان قلب یا ایمپلنت فلزی امکان پذیر نیست. تمام این معاینات با کمک عوامل حاجب انجام می شود. با این حال ، از آنجا که همیشه خطر خاصی برای مسدود شدن کامل رگ وجود دارد ، این معاینات معمولاً فقط در صورت وجود دلایل برای مداخله درمانی انجام می شود.
یا به صورت روش کاتتر یا یک عمل (به درمان pAVK مراجعه کنید). همچنین انجام معاینات بیشتر برای تعیین اینکه آیا وجود دارد بسیار مهم است مغز- تأمین عروق یا کرونر عروق (کرونرها) درگیر می شوند.
