تشخیص
التهاب رباط مغبنی از نظر بالینی تعیین می شود. این بدان معنی است که التهاب را می توان تنها با معاینه و گفتگو با بیمار تعیین کرد. تشخیص بیشتر ، مانند تصویربرداری ، اغلب لازم نیست.
التهاب رباط مغبنی به طور معمول با فشار همراه است درد در ناحیه کشاله ران. آ کبودی در این منطقه همچنین می تواند نشانه ای از یک آسیب حاد باشد. برای کنار گذاشتن دلایل دیگر ، مانند استخوان شکستگی، برخی از آزمایشات حرکتی انجام می شود.
در بعضی موارد ، به عنوان مثال برای تشخیص a رباط پاره شده، اسکن MRI لازم است. در آنجا میزان آسیب را می توان به خوبی ارزیابی کرد. مصاحبه با بیمار همچنین برای تشخیص مهم است ، زیرا در آنجا می توان علل احتمالی مانند فعالیت های ورزشی را یافت.
علائم
التهاب رباط مغبنی به طور کلی منجر به درد در ناحیه کشاله ران. درد دارای شخصیت خنجر و کشش است ، شدت آن می تواند متفاوت باشد. کشیدن کشاله ران در حین حرکات خاص ، به عنوان مثال هنگام پخش کردن پا یا برداشتن گام های بزرگ ، همچنین می تواند نشانه ای از التهاب رباط مغبنی.
فشار بر رباط مغبنی درد را افزایش می دهد. بسته به شدت التهاب یا میزان آسیب ، ممکن است درد هنگام راه رفتن از قبل وجود داشته باشد. اگر جمع كننده ها از ران علاوه بر این ، به اصطلاح "کشیدگی کشاله ران"، درد می تواند با فشار بر روی عضلات تشدید شود.
علاوه بر این ، حرکاتی مانند پا چرخش نیز محدود می شود. کبودی همچنین نشانه فشار اضافی بر روی است جمع كننده ها. علاوه بر علائم معمول التهاب ، درد در هنگام ملتهب شدن رباط کشاله ران نیز وجود دارد.
درد بسته به علت اصلی آن می تواند بسیار متفاوت باشد. به عنوان مثال ، التهاب ناشی از کشیده شدن کشاله ران می تواند باعث ایجاد درد خستگی دهنده و وابسته به حرکت شود. از طرف دیگر ، اگر اندام های لگن درگیر شود ، درد کسل کننده و طولانی مدت نیز ممکن است ایجاد شود.
به منظور تسکین درد از ابتدا ، باید کشاله ران فشرده ، محافظت شده ، خنک شده و در حد بالا ذخیره شود. این همچنین می تواند التهاب کامل را تسکین دهد. علاوه بر این ، کاهش درد و التهاب مبتنی بر دارو بخش مهمی از درمان ، همراه با علت درمانی است. برای این منظور ، اصطلاحاً "NSAIDs" مانند ایبوپروفن, دیکلوفناک or اندومتاسین می تواند در ابتدا مورد استفاده قرار گیرد ، که علاوه بر تسکین درد ، اثر ضد التهابی نیز دارد.
