تب سوزن غده ای در کودکان
غده فایفر تب در کودکان معمولاً بی خطر تر از نوجوانان یا بزرگسالان است. اغلب این بیماری حتی شناخته نمی شود ، زیرا بیشتر کودکان زیر ده سال تقریباً هیچ علامتی ندارند و فقط چند روز افزایش می یابد خستگی و برخی از تب. این اغلب با a اشتباه گرفته می شود سرماخوردگی.
کودکان معمولاً با بوسیدن والدین خود که ناقل این ویروس هستند ، آلوده می شوند. در صورت عدم عارضه دیگر از جمله بسیار زیاد تب یا بثورات پوستی رخ دهد ، این درمان کاملاً علامتی است. کودکان بیمار باید در این مدت مایعات زیادی بنوشند و غذای قابل هضم بخورند.
علاوه بر این ، در صورت امکان آنها باید در رختخواب بمانند و با افزایش اقدامات بهداشتی باید از عفونت سایر افراد در خانه جلوگیری شود. از آنجا که این یک عفونت ویروسی است ، آنتی بیوتیک ها بی اثر هستند برعکس ، تجویز پنی سیلین ها مانند آموکسی سیلین می تواند منجر به الف بثورات پوستی در این تصویر بالینی ، که تحت شرایط خاص می تواند منجر به یک تصویر بالینی تهدید کننده زندگی شود ، سندرم لایل.
تب سوزن غده ای در نوزاد
در نوزادان ، عفونت با ویروس Epstein-Barr معمولاً بسیار خاص نیست ، به همین دلیل است که این بیماری اغلب به ویژه در نوزادان شناخته نمی شود. علائم اصلی تب ، خستگی و خستگی است. اینها اغلب همراه هستند سردرد و اندام دردناک
با این حال ، نوزادان هنوز قادر به گزارش این علائم نیستند. بلکه نوزادانی که به تب غده های فایفر آلوده شده اند بسیار بد و ناآرام هستند. آنها زیاد گریه می کنند ، اما اغلب همزمان خسته می شوند.
نوزادان همچنین می توانند روی لوزه های خود پوشش ایجاد کنند و بنابراین a ورم لوزه. به همین ترتیب ، تورم دهانه رحم لنف گره ها اغلب رخ می دهد. با این حال ، دیگر لنف گره های توزیع شده در کل بدن نیز تحت تأثیر قرار می گیرند.
به غیر از گردن، این حالت عمدتا در زیر بغل و در کشاله ران است. طحال همچنین می تواند به عنوان یک شبه غول طبقه بندی شود لنف گره این امر همچنین می تواند در نوزادان مبتلا به تب غده ای متورم شود.
نوزادان همچنین می توانند از a رنج ببرند بثورات پوستی در نتیجه عفونت ، که اغلب بسیار ریز و جزئی است. بسته به شدت بثورات ، می تواند شبیه به راش باشد سرخک or سرخچه، به همین دلیل باید توسط متخصص اطفال بررسی شود. تنها در این صورت است که می توان درمان صحیح را آغاز کرد. به طور کلی ، عفونت های EBV در نوزادان معمولاً بسیار خفیف یا حتی مورد توجه قرار نمی گیرند ، زیرا شدت بیماری با افزایش سن افزایش می یابد.
