درمان
معمولی برای تب به دلیل استرس این است که روش معمولاً برای کاهش تب موثرتر از حد معمول در این نوع تب خاص نیست. بنابراین ، رویکردهای درمانی دیگری باید مورد استفاده قرار گیرند که تمرکز روی آنها نیست تب اما در مورد استرس روانی پس از آن درمان - مانند اختلال اضطراب و وحشت - از درمان و در صورت لزوم ، تجویز دارو صورت می گیرد. داروهای مورد استفاده معمولاً آرامبخش هستند ، یعنی داروهایی که اثر آرام بخشی یا تسکین دهنده اضطراب دارند. دارو درمانی فقط باید در موارد حاد استفاده شود روان درمانی در غیر این صورت امکان پذیر نیست یا زمانی که قابل پیش بینی است استرس ناشی از آن به زودی از بین خواهد رفت.
مدت زمان
Febbre، که ناشی از استرس روانی است ، تا زمانی که استرس در زندگی فرد مبتلا وجود داشته باشد ، ادامه خواهد داشت. باید این نکته را در نظر گرفت که فرد همیشه استرس خود را به این شکل درک نمی کند: سرکوب احساس استرس می تواند عامل تب باشد ، زیرا عدم کنترل آگاهانه اغلب اولین قدم به سمت عادی سازی ، یعنی برآمدگی استرس است. به سطح فیزیکی البته همیشه نمی توان به طور مداوم از استرس جلوگیری کرد.
با این حال ، اگر درجه حرارت ناشی از استرس در نتیجه استرس باشد ، حداکثر باید یک سبک زندگی بدون استرس در نظر گرفته شود. بر این اساس ، دمای بدن باید حداکثر پس از یک هفته به یک مقدار فیزیولوژیکی رسیده باشد. اگر اینگونه نیست ، باید با کمک پزشکی دنبال علت احتمالی دیگر تب مداوم باشید.
تب ناشی از استرس در نوزادان
تاکنون شواهد اندکی وجود دارد که حتی کودکان خردسال یا حتی نوزادان به دلیل استرس می توانند تب کنند. از لحاظ نظری این امکان وجود دارد - اما پس از آن باید استرس طولانی و فشرده ای قبل از آن رخ داده باشد که این کودکان سپس آن را به سطح جسمی منتقل کنند. از آنجا که این یک پدیده بسیار نادر در بزرگسالان است ، کودکان باید با احتیاط بیشتری تشخیص داده شوند. همچنین بیماری های مختلفی وجود دارد که در آنها تجربه می شود کودکی.
بنابراین در اینجا لازم است هر علت ارگانیک به طور کامل بررسی شود ، زیرا در صورت شک باید تحت کنترل یا درمان قرار گیرد. فقط در صورت روشن شدن سایر علل به ویژه عفونی و مشخص شدن منبع استرس در زندگی فرد مبتلا ، باید درمان تب استرس انجام شود. در اینجا ، با این وجود ، فرد از رویکردهای دارودرمانی خودداری می کند ، اما اقدامات اجتماعی-روانی را اعمال می کند.
