توسط باکتری "Bartonella bacilliformis" بیماری "Oroya تب”ایجاد می شود. این عفونت از طریق انتقال عامل بیماری زا توسط مگس شن رخ می دهد. از آنجا که مگس شن و ماسه به طور انحصاری در دره های کوهستانی بالاتر از 800 متر تا 3000 متر در پرو ، اکوادور و کلمبیا رخ می دهد ، بیماری نیز فقط در آنجا شیوع دارد. در ابتدا این باکتری در آن زندگی می کند اریتروسیت ها (قرمز خون سلولها) ، در مرحله دوم نیز می تواند در رخ دهد اعضای داخلی.
دوره کمون دو تا سه هفته است و گاهی اوقات می تواند تا چهار ماه طول بکشد.
دوره
پاتوژن ها می توانند باعث دو تصویر بالینی مختلف شوند: شکل حاد (Oroya) تب) و یک دوره مزمن با پوست علائم. اساساً ، روند بیماری را می توان به سه مرحله تقسیم کرد:
- اوریا تب با افزایش تب شروع می شود ، که همراه با لنفادنوپاتی (بیماری قارچ) است لنف گره ها) ، هپاتوسپلنومگالی (بزرگ شدن همزمان طحال و کبد) ، و یک احساس مشخص بیماری. سرانجام به همولیتیک می رسد کم خونی (کم خونی) به دلیل تخریب اریتروسیت ها.
- بعد از این مرحله از بیماری مرحله سرکوب سیستم ایمنی مشخص آغاز می شود (این مرحله در گذشته معمولاً کشنده بود ، زیرا هیچ آنتی بیوتیک در دسترس بود)
- دو تا چهار ماه بعد مرحله اصلی بیماری را دنبال می کند ، که در آن اصطلاحاً "Verruca peruana" (پرو زگیل) توسعه می یابد این مرحله می تواند چندین ماه طول بکشد.
منبع نام
بین سالهای 1870 و 1890 ، یک اپیدمی ناشناخته در پرو رخ داد که عمدتا کارگران راه آهن را تحت تأثیر قرار داد. آنها از تب بالا ، ضعف و کم خونی. این بیماری عمدتاً در امتداد خط ریلی جدید بین پایتخت لیما و شهر لا اورویا گسترش یافت و از اینجا نام گرفت.
کشف تب اورویا
در سال 1881 ، یک دانشجوی جوان پزشکی پرو از تب Oroya درگذشت. او از این رنج می برد زگیلمانند پوست بثورات همزمان یکی از دوستان دانشجویی به نام آلسیدس کاریون مشکوک به ارتباط بین تب و تب بود زگیل. كاریون كه از سرنوشت دوستش تشویق شده بود خود را با این مكان تلقی كرد خون از زنی که از بثورات رنج می برد. 22 روز بعد ، او اولین علائم را کشف کرد (درد, تهوع، تب).
مدت کوتاهی بعد ، درد چنان بد شد که کاریون دیگر قادر به حرکت نبود. مدتی بعد ، وی بر اثر بیماری درگذشت. تا به امروز ، او به دلیل شجاعت خود به عنوان یک قهرمان ملی پرو جشن گرفته می شود. عامل بیماری "بیماری کاریون" که از این پس به نام وی نامگذاری شد ، تا سال 1909 توسط آلبرتو بارتون کشف نشد و از او به عنوان "Bartonella bacilliformis" نامگذاری شد.
