بی تفاوتی به معنای بی تفاوتی، عدم پاسخگویی و عدم واکنش به محرک های بیرونی مانند صحبت کردن، برداشتن یا لمس شدن است. در معنای محدودتر، بی تفاوتی اختلال در حالت هوشیاری است. این سیستم عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می دهد و یک علامت بسیار جدی و خطرناک در نوزادان است. در صورت مشاهده یا مشکوک به بی تفاوتی در کودک خود، باید با پزشک مشورت کنید.
به خصوص در نوزادانی که هنوز قادر به بیان خود نیستند، بی تفاوتی (و همچنین بیقراری و مشکل در نوشیدن) ممکن است علائم اولیه یک بیماری جدی عفونی، مسمومیت یا اختلال متابولیک باشد. تب لزوماً در بیماری های نوزادی، حتی در عفونت های شدید، رخ نمی دهد.
نشانه های بی تفاوتی چیست؟
اگر می خواهید بدانید که آیا کودک شما واقعاً بیهوش و بی تفاوت است یا فقط خسته است، به موارد زیر توجه کنید:
- آیا وقتی نوزاد را بلند می کنید واقعاً بیدار می شود؟
- آیا وقتی دست را دراز می‌کنید محکم می‌گیرد و خودش را بالا می‌کشد؟
- آیا تماس چشمی و لبخند ایجاد می کند؟
- آیا نوشیدن (بسیار مهم) است؟
- آیا دوره های بیداری طولانی تری دارد (یعنی وقتی آن را زمین گذاشتید بلافاصله دوباره خواب آلود نمی شود)؟
با بی تفاوتی چه کنم؟
همچنین به احساسات خود گوش دهید: اگر متوجه شدید که کودک پر جنب و جوش و فعال شما "تا حدی متفاوت" است، یعنی بی حال و بی تفاوت است، باید حتما او را زیر نظر داشته باشید و اگر شک دارید، همیشه با پزشک مشورت کنید (حتی اگر اینطور باشد. برای هیچ).
لطفاً به خاطر داشته باشید که هر چه نوزاد کوچکتر باشد، عفونت های عمومی، مسمومیت یا سایر بیماری ها کمتر می تواند باشد. ابری شدن هوشیاری یک علامت دیررس است!
