ارتفاع نوعی حرکت شانه است و مربوط به ادامه است ربایش فراتر از یک زاویه 90 درجه است. چشم همچنین قادر به ارتفاع است ، که شامل بلند کردن کره چشم در داخل است جمع کردن. ضایعات اعصاب تأمین هر سیستم موتور ممکن است منجر به محدودیت در ارتفاع مربوطه شود.
ارتفاع چیست؟
ارتفاع نوعی حرکت شانه است و مربوط به ادامه است ربایش فراتر از یک زاویه 90 درجه است. به عنوان مثال انسان برای پرتاب "از شانه" به حرکت ارتفاعی نیاز دارد. اتصالات اتصالات متحرکی بین دو یا چند هستند استخوان ها. بسته به شکل آنها ، همه مفاصل محورهای حرکتی خاصی دارند. در هر محور حرکت دو حرکت امکان پذیر است. متصل استخوان ها بنابراین می تواند تا حدی از موقعیت صفر خنثی خارج شود یا به عقب برگردد. یک محور حرکت محور است ربایش و جمع کردن. آدم ربایی یک حرکت آدم ربایی است. استنباط به عنوان مثال ، یک شخص می تواند بازوی خود را به سمت آدم ربایی حرکت دهد ، و اندام خود را از بدن دور کند. به اصطلاح ارتفاع افزایش یا ادامه ربودن است. فقط بازوها را می توان به ارتفاع آورد. این حالت زمانی است که فرد هنگام ربودن بازو از زاویه افقی 90 درجه فراتر رود. امکان ارتفاع منحصراً توسط مفصل شانه. با این حال ، گاهی اوقات ، در مورد حرکات چشم نیز ارتفاع ذکر می شود. در این زمینه ، ارتفاع چشم با حرکت کره کره چشم به سمت بالا مطابقت دارد.
کارکرد و وظیفه
به عنوان ادامه ربودن ، ارتفاع نوعی حرکت ربایی است. در حالی که چندین مفاصل از بدن فراهم می کند توانایی برای آدم ربایی و آدم ربایی ، ارتفاع منحصر به فرد است مفصل شانه. مفصل شانه یک مفصل توپی و توپی است که متحرک ترین مفصل در نوع خود در بدن انسان محسوب می شود. حرکات آدم ربایی به معنای آدم ربایی در این مفصل تا 90 درجه از موقعیت صفر خنثی امکان پذیر است. با درگیری کمربندهای شانه ، مفاصل شانه حتی اجازه آدم ربایی تا 180 درجه را می دهد. مفاصل شانه توسط عضلات کاف مانند که به مفصل متصل می شوند هدایت و ایمن می شوند. این به اصطلاح روتاتور کاف سهم قابل توجهی در ثبات مشترک دارد. تاندون عضله دو سر بازویی و عضلات اصلی دلتوئید و پکتورالیس ، همراه با سایر عضلات ، در تثبیت و هدایت مفصل و محورهای حرکت آن نیز نقش دارند. به عنوان مثال حرکت انسان برای پرتاب "از شانه" مورد نیاز انسان است. این حرکت با تعامل عضلات فوق الذکر امکان پذیر است و همچنین به دلیل دامنه حرکتی زیاد مفصل است. در رابطه با حرکت چشم ، ارتفاع بلند کردن کره کره چشم در جمع است. این ارتفاع توسط عضله مورب پایین تحقق می یابد. توانایی بلندی چشم نقش مهمی در نگاه به سمت بالا دارد زیرا ، از آنجا که انسان موجودی کنترل شده بر روی چشم است ، حرکات جزئی و محورهای حرکت چشم بسیار مربوط به تکامل انسان هستند. بنابراین ، در دوران ماقبل تاریخ ، انسان به لطف تحرک چشم های خود ، تصویری نسبتاً قابل اعتماد از خطرات موجود در محیط نزدیک خود شکل داده است. بنابراین محورهای جداگانه حرکت چشم به میزان قابل توجهی در مزیت بقای گونه های انسانی کمک کرده اند.
بیماری ها و بیماری ها
به دلیل فرایندهای آسیب شناختی ، ارتفاع چشم و شانه هم می توانند محدود شوند و هم از کار بیفتند. از آنجا که هر دو نوع ارتفاع توسط عضلات فوق الذکر انجام می شود ، به عنوان مثال بیماری های عضلانی می توانند ارتفاع را دشوار کنند. علاوه بر بیماری های عضلانی ، ممکن است به دلیل ضایعه بافت عصبی تأمین کننده سیستم حرکتی ، از ارتفاع نیز جلوگیری شود یا از کار بیفتد. شانه توسط موتور عصب می یابد اعصاب از شبکه بازویی. عصب حرکتی مربوط به ارتفاع چشم ، عصب حرکتی حرکتی است. آسیب عصبی می تواند آسیب زا باشد ، به دلیل مسمومیت یا سوء تغذیه، مرتبط با تومور ، یا ، در زمینه التهابماهیت باکتریایی یا خود ایمنی دارد. در حالی که محدودیت های ارتفاع شانه نیز می تواند توسط a ایجاد شود نخاع انفارکتوس ، سکته مغزی نیز از دلایل احتمالی اختلالات بالا آمدن چشم است. بیماری های مشترک همچنین یک احتمال برای اختلالات ارتفاع شانه است. یکی از دلایل احتمالی این محدودیت می تواند باشد آرتروز، مثلا. این ساییدگی مفصل است غضروف بیش از حد سنی فیزیولوژیکی ، که همراه است درد و می تواند رهبری به سفت شدن مفصل در مراحل آخر دررفتگی شانه نیز به دلیل دامنه حرکتی زیاد مفصل یک پدیده شایع است. در حالت تجمعی ، مفصل به صورت محاوره ای دررفته می شود. این به این معنی است که مفصل سر دیگر در پریز نیست ، بنابراین دیگر نمی توان حرکات معمول را انجام داد. دررفتگی می تواند مادرزادی باشد. سایر تغییر شکل های مادرزادی و ناهنجاری های شانه نیز ممکن است با اختلال در بالا آمدن همراه باشد.
