سیالولیتیاز - به طور عامیانه نامیده می شود سنگ بزاقی بیماری - (مترادف: سیالادنیت الکترولیت انسدادی ؛ سیالودوکولیتیازیس ؛ ICD-10 K11.5: سیالولیت) اصطلاحی است که برای توصیف سیالادنیت (التهاب غدد بزاقی) ناشی از سیالولیتها (مترادف: سنگ بزاقی ، بتن ریزی).
غدد زیر ممکن است تحت تأثیر سیالولیتیاز قرار گیرند:
- Glandula submandibularis (غده تحت فکی).
- Glandula parotis (مترادف: غده پاروتید؛ غده پاروتید).
- Glandula sublingualis (غده زیر زبانی).
طبقه بندی sialoliths بر اساس اندازه:
- میکرولیت ها - میکروسکوپی <1 میلی متر ، در آسیینی غده ای و مجاری کوچک غده ای در پارانشیم (بافت).
- ماکرولیت ها - می توانید رشد به اندازه چند میلی متر معمولاً در مجرای دفع تشکیل می شود.
اشکال بیماری
سیالولیازیس معمولاً مزمن است ، اگرچه تشدید چرکی حاد (وخیم تر شدن علائم) به دلیل عفونت باکتریایی صعودی (صعودی) امکان پذیر است. این به نوبه خود توسط hyposialia (کاهش ترشح بزاق) به دلیل sialoliths مورد علاقه است.
دوره دوره ای عودکننده مزمن مبتنی بر انسداد (انسداد ، ازدحام خروجی) ناشی از سیالولیت ها است. سیالادنیت انسدادی شایع ترین شکل التهاب است غدد بزاقی.
تومور کویتنر (مترادف: سیالادنیت غده تحت فکی) در 50٪ موارد همراه با سیالولیتیاز رخ می دهد. (برای اطلاعات بیشتر در مورد تومور کویتنر ، به "سیالادنیت" در زیر مراجعه کنید).
نسبت جنسیت: مردان دو یا سه برابر بیشتر از زنان تحت تأثیر سنگ بزاقی قرار می گیرند.
اوج فراوانی: این بیماری با افزایش سن بیشتر اتفاق می افتد.
شیوع (فراوانی بیماری) 0.45/XNUMX درصد است.
بروز (فراوانی موارد جدید) حدود 59 مورد در هر میلیون نفر در سال است.
بیماری های همزمان (بیماری های همزمان): سیالولیت به ندرت در ترکیب با سایر بیماری های سنگی اتفاق می افتد. غدد تحت فکی و پاروتید هرگز به طور همزمان تحت تأثیر قرار نمی گیرند.
