بیماری سلیاک

مترادف به معنای گسترده تر

آنتروپاتی حساس به گلوتن ، اسپری بومی ، عدم تحمل گلوتن املای جایگزین: بیماری سلیاک

اپیدمیولوژی فراوانی

در اروپا ، از هر 1 نفر ، 500 از آنها از بیماری سلیاک رنج می برند. زنان بیشتر از مردان مبتلا می شوند. این بیماری معمولاً برای اولین بار در بروز می کند کودکی (= اولین تجلی) اگر بزرگسالان از بیماری سلیاک رنج می برند ، این معمولاً در دهه 3 و 4 زندگی رخ می دهد.

La عدم تحمل گلوتن برای زندگی ادامه دارد ، فقط به اصطلاح نوع گذرا بیماری سلیاک در است کودکی می تواند قهقرا کند. 10-15٪ از بستگان کولیاکها از آنها رنج می برند یا تحت تأثیر قرار می گیرند عدم تحمل گلوتن. برخی از بیماری ها بیشتر با بروز عدم تحمل گلوتن، مانند اولریش سندرم ترنر، تریزومی 21 ، دیابت بیماری های نوع یک یا بیماری های خودایمنی.

بیماری سلیاک یک واکنش عدم تحمل بدن به گلوتن است و خود را به عنوان اختلال در هضم غذا (= هضم غذا) و جذب اجزای غذا از بدن نشان می دهد. روده کوچک (=اثنی عشر) اختلال هضم و جذب در مجموع به عنوان سوssهم سازی شناخته می شود. بیماران مبتلا به سلیاک دچار عدم تحمل گلوتن یا حساسیت بیش از حد هستند.

گلوتن یک پروتئین غلات است ، پروتئینی چسبنده است که در بدن یافت می شود: اگر بیماران گلوتن را مصرف کنند ، از اسهال، سو mala جذب (= جذب آشفته اجزای غذا) و کاهش وزن در اثر آسیب به غشای مخاطی روده کوچک: غشای مخاطی روده کوچک فوقانی تغییر شکل داده ، پرزهای روده کوچک که برای جذب اجزای غذا مهم هستند ، عقب می مانند و عمق دخمه ها (= فرورفتگی های لوله ای در غشای مخاطی ، واقع در بین پرزها) افزایش می یابد. در سطح میکروسکوپی ، تغییر یافته است روده کوچک اکنون شبیه تصویر روده بزرگ است (=روده بزرگ) ، به همین دلیل است که در بیماری سلیاک صحبت از استعمار غشای مخاطی روده کوچک می شود.

  • گندم
  • جو
  • چاودار
  • جو
  • هجی یا
  • هجی سبز شامل می شود.

تأسیس

عدم تحمل گلوتن بیماری است که در آن سیستم ایمنی بدن تولید می کند آنتی بادی (مواد دفاعی) در برابر اجزای بدن (= آنتی بادی های خود ایمنی). در مورد بیماری سلیاک ، آنتی بادی در برابر گلوتامیناز بافتی ، آنزیمی (پروتئین) وجود دارد که جزئی از سلولهای بدن است. واکنش autoantibodies با گلیادین ، ​​یک جز از گلوتن ، باعث فعال شدن آن می شود سیستم ایمنی بدن، به طوری که سلولهای التهابی به غشای مخاطی روده کوچک مهاجرت می کنند و در آنجا واکنش التهابی را حفظ می کنند. پرزهای روده کوچک ، برجستگی های ریز روده کوچک مخاط، که برای جذب مواد مغذی از روده کوچک عمل می کنند ، ناپدید می شوند (= آتروفی). این بدان معنی است که جذب مواد مغذی از روده به داخل خون دیگر امکان پذیر نیست یا به شدت محدود شده است.