دوره نفهتگی
دوره کمون ، فاصله زمانی بین نفوذ پاتوژن است ، در این مورد ویروس ها، به بدن و ظهور اولین علائم بیماری. این تأخیر بین عفونت و شیوع بیماری را می توان با این واقعیت توضیح داد که ویروس ها معمولاً ابتدا در سلولهایی که آلوده می شوند به صورت موضعی تکثیر می شوند. هنگامی که این اتفاق افتاد ، عوامل بیماری زا یا از طریق انتشار می یابند خون یا به سلولهای همسایه
بسته به عامل بیماری زا ، دوره انکوباسیون بیماری ها می تواند بسیار متفاوت باشد. در مورد عوامل بیماری زای ویروسی مشترک در برونشیت ، مانند پاراآنفلوانزا ، کوکساکی یا آدنو ویروس ها ، این معمولاً 2 تا 3 روز است. اولین علائم برونشیت حاد معمولاً خشک و دردناک است سرفه. بعداً ، اندکی تب و سرفه با خلط مخاطی ، اما معمولاً خلط شفافی ایجاد می شود. شایان ذکر است که برونشیت حتی قبل از بروز اولین علائم مسری است.
بعد از آن / با وجود آنتی بیوتیک ها
معمولاً برونشیت در طی چند روز یا حتی گاهی چند هفته بدون درمان بیشتر بدون عارضه بهبود می یابد. جدا از اینکه معمولاً درمان شدیدتر التهاب ضروری نیست ، در اکثر موارد هیچ درمان عل effectiveی م ofثر برونشیت در دسترس نیست. به طور دقیق ، گروه آنتی بیوتیک ها فقط شامل موادی است که در برابر آنها مثر است باکتری.
با این حال ، از آنجا که اکثریت دستگاه تنفسی عفونت در اثر نیست باکتری اما توسط ویروس ها, آنتی بیوتیک ها در اینجا اغلب کاربرد کمی دارند اگر نشانه هایی از یک باکتری وجود داشته باشد ، می توانند به ویژه در اینجا مفید باشند فوق عفونی (یعنی هجوم باکتریایی در لوله های برونش بر اساس ضعیف شده) سیستم ایمنی بدن ناشی از ویروس ها). علائم این می تواند خلط سبز مایل به زرد در هنگام سرفه باشد. از طرف دیگر ، خلط التهاب ویروسی معمولاً مشخص است و فقط گاهی اوقات با آن پراکنده می شود چرک.
آنتی بیوتیک ها همچنین می تواند در موارد جداگانه برای جلوگیری از آلودگی باکتری تجویز شود. همه اینها بدان معنی است که آنتی بیوتیک ها معمولاً مسری بودن برونشیت و مدت زمان بیماری را تغییر نمی دهند. بهترین روش درمانی برای برونشیت حاد معمولاً سهولت در بدن ، نوشیدن مایعات کافی و در صورت لزوم تجویز آن است. سرفه-موارد دارو
برونشیت چقدر مسری است؟ برونشیت به عنوان یک بیماری ویروسی و / یا باکتریایی مسری است. مسیر عفونت ویروسی توسط است عفونت قطره.
دلیل برونشیت حاد و مسری معمولاً عفونت ویروسی است. شایع ترین عوامل بیماری زا هستند تاثیر، پاراآنفلوانزا ، کرگدن و آدنو ویروس ها. کمتر از 10٪ برونشیت حاد ناشی از آن است باکتری.
دوره کمون معمولاً 2 تا 3 روز است ، انتقال و در نتیجه عفونت اتفاق می افتد عفونت قطره. اگر در مدت دو سال متوالی حداقل 3 ماه سرفه مثمر وجود داشته باشد ، به آن برونشیت مزمن می گویند. از آنجا که این حالت اغلب به برونشیت انسدادی مزمن تبدیل می شود ، درجه 0 نامیده می شود COPD.
با این حال ، علل آن COPD کاملاً متفاوت از برونشیت حاد هستند. دلیل اصلی عوامل مضر استنشاق شده است. اصلی ترین آنها تنباکو است استعمال دخانیات، گرد و غبار شغلی ، گوگرد دی اکسید ، اکسیدهای نیتروژن ، آئروسل های اسیدی و ذرات معلق.
در 90٪ موارد بیماران سیگاری فعال یا سابق هستند. حدود 50٪ از تمام افراد سیگاری رشد می کنند COPD در طول زندگی آنها به عنوان یک نتیجه از التهاب مزمن برونش ، طبیعی است اپیتلیوم از دستگاه تنفسی آتروفی و واکنش های بازسازی رخ می دهد.
این منجر به تشکیل اصطلاحاً سنگفرشی می شود اپیتلیوم. این برای پاسخگویی به نیازهای واقعی دستگاه تنفسی طراحی نشده است اپیتلیوم و بنابراین قادر به انتقال آلاینده ها ، گرد و غبار یا سایر ذرات ریز از ریه ها نیست. این منجر به استفاده ضعیف از اکسیژن در ریه ها می شود.
علاوه بر این ، بیش فعالی برونش رخ می دهد ، که مسئول باریک شدن مجاری تنفسی است. علاوه بر این ، تصویر بالینی COPD نه تنها انسداد تنفسی است ، بلکه فراهم می کند آمفیزم ریوی. این امر عمدتا توسط نوکساهای استنشاق شده ایجاد می شود.
سیگار کشیدن باعث غلبه پروتئین تقسیم می شود آنزیم ها در ریه ها در نتیجه ، بافت همبند کاهش می یابد و تیغه بافت همبند بین کوچکترین آلوئول از بین می رود. بنابراین سطح تبادل گاز کاهش می یابد.
علاوه بر این ، کوچکترین خون عروق در ریه ها منقبض می شود. این منجر به برگشت جریان می شود خون به سمت راست قلب و در نتیجه باعث می شود هیپرتروفی از بطن راست. علاوه بر این، آمفیزم ریوی را کاهش می دهد ریهنیروی بازیابی (نیروی عقب نشینی).
این منجر به یک انسداد کوچکترین لوله های برونش در هنگام بازدم سریع در نتیجه ، می توان هوای کمتری را بیرون داد و حجم باقیمانده آن را بیرون کشید ریه افزایش. به طور کلی ، این منجر به فشار قابل توجهی می شود تنفس، که در نهایت بی اثر می شود. افزایش CO2 و کاهش اکسیژن در بدن وجود دارد.
