این استادیوم ها وجود دارد
بیماری پارکینسون سه مرحله دارد. اولین مرحله ، مرحله پیش بالینی است که در آن هیچ علامتی وجود ندارد. این مرحله در حال حاضر برای یافتن سرنخی برای تشخیص زودهنگام بیماری پارکینسون در حال تحقیق است.
مرحله اصطلاحاً برآمدگی دنبال می شود و می تواند از سالها به دهه ها ادامه داشته باشد. این زمانی است که علائم اولیه ظاهر می شود: کاهش احساس بو (هیپوسمی) ، افسردگی, یبوست و اختلالات خواب. سرانجام مرحله بالینی فرا می رسد که در آن اختلال حرکتی آغاز می شود و می توان تشخیص داد.
تشخیص سندرم پارکینسون
به منظور تشخیص صحیح ، قبل از هر چیز یک مکالمه دقیق و یک معاینهی جسمی باید انجام شود برای حذف ثانویه یا غیرمعمول سندرم پارکینسون، توموگرافی تشدید مغناطیسی از مغز انجام می شود در مورد بیماری پارکینسون ، این باید نادیده گرفته شود.
یک معاینه بیشتر آزمایش L-dopa است ، که در آن اثربخشی a دوپامین آماده سازی آزمایش می شود. در مورد بیماری پارکینسون ، باید به طور قابل توجهی علائم را بهبود بخشد. علاوه بر این ، اگر تمایز بین بیماری پارکینسون و بیماری غیر معمول پارکینسون مشخص نباشد ، امکان تشخیص تصویربرداری ویژه (IBZM-SPECT) وجود دارد.
درمان سندرم پارکینسون
هدف اصلی درمان بیماری پارکینسون اصلاح این است دوپامین کمبود. چندین آمادگی برای این کار وجود دارد. با این حال ، مهمترین آن L-dopa است.
انتخاب دارو به شدت علائم ، سن بیمار و بیماری های همراه بستگی دارد. در مرحله اولیه با علائم خفیف تر ، می توان یک مهار کننده MAO-B نامید. اگر علائم بارزتر باشد و بیمار زیر 70 سال داشته باشد ، یک فرد غیرقارچ دوپامین آگونیست داده می شود.
اگر این کافی نیست ، می توان آن را با L-dopa ترکیب کرد. اگر بیمار بیش از 70 سال دارد یا به شدت بیمار است ، L-dopa مستقیماً شروع می شود. با گذشت زمان ، اثر L-dopa ممکن است کمتر قابل اعتماد شود و در طول روز نوسان کند.
به منظور جلوگیری از این نوسانات ، L-Dopa با داروهای دیگری ترکیب می شود که اثر آن را تثبیت می کند. در موارد اختلالات بلع و مشکلات گوارشی، همچنین امکان قرار دادن پروب به روده از طریق دیواره شکم و تجویز دارو از طریق آن وجود دارد. احتمال دیگر پمپی است که در زیر پوست قرار می گیرد. در بعضی موارد ، عمیق مغز تحریک نیز می تواند در نظر گرفته شود ، که در آن نوعی راهنما مرکز حرکت در مغز را کنترل می کند. سرانجام ، درمان های حمایتی مانند فیزیوتراپی ، گفتاردرمانی و کاردرمانی برای کاهش سرعت علائم و جلوگیری از عوارض بسیار مهم است.
مدت زمان سندرم پارکینسون
مدت زمان a سندرم پارکینسون بستگی به فرم دارد. با اشکال ثانویه ، می توان با از بین بردن علت ، بهبودی ایجاد کرد. اشکال دیگر متاسفانه قابل درمان نیستند و بنابراین مدت زمان آن مادام العمر است.
