آنژیوگرافی یک روش رادیولوژیک برای تصویربرداری از است عروق ارگانیسم انسان است. در طی معاینه آنژیوگرافی ، وریدی و شریانی خون عروق، و همچنین به عنوان عروق لنفاوی، می تواند با استفاده از اشعه ایکس تصویربرداری شود ، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی or توموگرافی کامپیوتری.
آنژیوگرافی چیست؟
آنژیوگرافی تصویربرداری از است عروق، معمولا خون عروق با استفاده از روش های تصویربرداری تشخیصی ، مانند اشعه ایکس or تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای این منظور ، الف ماده کنتراست اغلب به داخل تزریق می شود خون کشتی. آنژیوگرافی یک روش تصویربرداری با حداقل تهاجم است که برای تجسم رگهای خونی انسان و تغییرات آنها (از جمله باریک شدن) با استفاده از کاتترها و / یا مواد حاجب استفاده می شود. آنژیوگرافی استاندارد به اصطلاح آنژیوگرافی تفریق دیجیتال انجام می شود. علاوه بر این ، CT آنژیوگرافی ، آنژیوگرافی با تشدید مغناطیسی یا آنژیوگرافی ایندوسیانین برای تصویربرداری از فوندوس چشم موجود است. به عنوان بخشی از روشهای مختلف بررسی آنژیوگرافی ، رگهای خونی وریدی و شریانی (فلبوگرافی), عروق لنفاوی (لنفوگرافی) ، عروق کرونر (آنژیوگرافی کرونر), رگهای واریسی (واریکوگرافی) و پروتزهای عروقی را می توان تصویر کرد.
عملکرد ، اثر و اهداف
برای تصویربرداری از عروق ، آنژیوگرافی معمولی از an اشعه ایکس لوله ای با تقویت کننده تصویر ، که معمولاً در آرایش بازوی C قرار می گیرد. در حین آنژیوگرافی ، بازوی C به بیمار یا در اطراف بیمار هدایت می شود تا از رگ ها از دیدگاه های مختلف تصویربرداری کند. قبل از معاینه ، بیمار تجویز می شود بی حسی موضعی به طوری که الف پنچر شدن سوزن را می توان بدون درد به داخل فرو برد شریان or رگ مورد بررسی قرار گیرد. یک سیم راهنمای باریک و انعطاف پذیر با نوک نرم ابتدا از طریق مایع وارد می شود پنچر شدن سوزن ، و سپس یک کاتتر در رگ در محل قرار می گیرد تا با کمک سیم بررسی شود. آ ماده کنتراست تزریق شده از طریق کاتتر برای تجسم و ارزیابی مورد استفاده قرار می گیرد رگ خونی. در حین تزریق ماده حاجب ، تصاویر الکترونیکی منطقه مورد ارزیابی با اشعه ایکس لوله در فواصل کوتاه ، سپس با رایانه پس از پردازش انجام می شوند تا فقط رگهای خونی مورد علاقه نشان داده شوند (آنژیوگرافی تفریق دیجیتال). در مقابل ، در CT آنژیوگرافی ، ماده کنتراست به طور مستقیم به ناحیه عروقی مورد بررسی تزریق نمی شود بلکه به بازو تزریق می شود رگ. آنژیوگرافی یک روش رادیولوژیک برای تصویربرداری از عروق ارگانیسم انسان است. آنژیوگرافی MR تصاویر سه بعدی را فراهم می کند و می تواند با محیط کنتراست یا بدون آن انجام شود. یک مزیت نسبت به تصویربرداری عروقی رادیوگرافی معمولی این است که به سوند احتیاج ندارد. آنژیوگرافی به عنوان ابزاری مهم برای تأیید تشخیص بیماری های عروقی عمل می کند. از آنژیوگرافی برای تغییر در رگهای شریانی مانند استفاده می شود آترواسکلروز و بیماریهای ثانویه آن (تنگی ، بیماری انسداد شریانی محیطی) ، انسداد حاد (از جمله انفارکتوس میوکارد) ، آنوریسم (خارج شدن عروق) ، ناهنجاری ها و صدمات عروق. ترومبوز و رگهای واریسی تغییرات معمول در رگهای وریدی هستند و همچنین می توان آنژیوگرافی را مشاهده کرد. علاوه بر این ، آنژیوگرافی را می توان قبل از مداخلات جراحی در بیماری های انسداد عروق محیطی ، به ویژه در موارد راهپیمایی با شدت محدود (کمتر از 200 متر) ، در موارد تنگی عروق تأمین کننده عروق ، انجام داد. مغز، یا برای تصویربرداری از عروق اندام مورد عمل (از جمله کبد) علاوه بر این ، از آنژیوگرافی می توان برای حذف یا تشخیص کلیه استفاده کرد شریان تنگی (باریک شدن شریان کلیوی) به صورت غیرقابل کنترل فشار خون (فشار خون بالا).
خطرات و خطرات
از آنجا که آنژیوگرافی یک روش کم تهاجمی است ، در صورت انجام صحیح عوارض معمولاً انتظار نمی رود. پس از معاینه ، در موارد نادر ، الف کبودی ممکن است در پنچر شدن سایت. نقص دیواره رگ (از جمله آنوریسم) نیز به ندرت اتفاق می افتد. به ندرت ، در صورت تغییرات بارز و / یا کلسیفیکاسیون در ترکیب با تنگی ، لخته شدن خون یا انسداد و آسیب عروق توسط کاتتر یا سیم راهنما قابل مشاهده است. علاوه بر این ، اگر حساسیت به ید از قبل مشخص نشده است ، عطسه ، خارش (خارش) ، بثورات پوستی or تهوع و در بدترین حالت واکنشهای شدید سیستم قلبی عروقی (شوک آنافیلاکتیک) ممکن است به عنوان واکنش به ماده حاجب ایجاد شود. بعلاوه ، آنژیوگرافی نباید در حضور دیاتوز خونریزی دهنده (افزایش یافته) استفاده شود تمایل به خونریزی) یا تعمیم یافته است التهاب (از جمله گندیدگی) در حالی که آنژیوگرافی با ید-دارای ماده حاجب در موارد حساسیت شدید به دلیل افزایش خطر ابتلا به منع مصرف دارد شوک آنافیلاکتیک، واکنش های ماده حاجب با شدت خفیف را می توان با دارو خنثی کرد تا از آنژیوگرافی بدون عوارض جانبی اطمینان حاصل شود. در صورت اختلال عملکرد تیروئید ، باید وضعیت متابولیک اندام قبل از معاینه آنژیوگرافی بررسی شود تا از خارج شدن از خط خارج نشود. در صورت اختلال عملکرد کلیه با افزایش کراتینین وجود دارد ، روشهای معاینه جایگزین مانند سونوگرافی داپلر یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی باید با آنژیوگرافی سنجیده شود تا خطر نقص عملکرد اضافی (نفروپاتی کنتراست) کاهش یابد.
