آیا واکسیناسیون بیشتر از فایده ضرر دارد؟
بارها و بارها بحث های عمومی در مورد اینکه واکسیناسیون علیه بیماری عفونی قابل انتقال منطقی است یا اینکه فقط به نفع شرکت های دارویی است که واکسیناسیون هرچه بیشتر افراد انجام شود وجود دارد. در گذشته ، موفقیت های بی شماری در برابر بیماری های عفونی مانند ابله ویروس یا دیفتری. به عنوان مثال ، 100 سال پیش حدود 50,000،XNUMX نفر وجود داشت ابله عفونت ، اما امروزه این بیماری عملاً وجود ندارد.
این موفقیت ها اهداف یک کمپین واکسیناسیون در سراسر جهان اعلام شده است. واکسیناسیون مدرن معمولاً به خوبی تحمل می شود ، عوارض جانبی آن به ندرت اتفاق می افتد. هدف از واکسیناسیون جلوگیری از ابتلای فرد واکسینه شده به یک بیماری عفونی مسری است.
اگر تا آنجا که ممکن است افراد واکسینه شوند ، یعنی میزان واکسیناسیون بالایی حاصل شود ، می توان عوامل بیماری زا را در سطح ملی و بین المللی ریشه کن کرد. واکسیناسیون ساده شده و باعث فعال شدن بدن می شود سیستم ایمنی بدن در برابر عوامل بیماری زای خاص بین واکسیناسیون فعال و غیرفعال تمایز قایل می شود.
در اینجا ، اجزای پاتوژن به صورت واکسن زنده یا مرده تجویز می شوند و منجر به ایجاد صلاحیت ایمنی در برابر پاتوژن می شوند بدون اینکه خود بیماری را پشت سر بگذارند. واکسن های زنده حاوی عوامل بیماری زای غیرفعال هستند که نمی توانند باعث بیماری شوند اما هنوز قادر به تولید مثل هستند. به عنوان واکسن مرده ، پزشکان به بخشهایی از عوامل بیماری زای مرده اشاره می کنند که منجر به ایجاد عدم توانایی ایمنی نیز می شود.
در مورد عفونت ، به اصطلاح حافظه سلول ها اکنون تماس قبلی با اجزای پاتوژن را به یاد می آورند و سلول را فعال می کنند سیستم ایمنی بدن موثرتر. واکسیناسیون غیرفعال تولید نمی کند حافظه سلول ها ، از آنجا که آنها اجزای پاتوژن را مدیریت نمی کنند ، اما آنتی بادی در برابر عوامل بیماری زای خاص اینها از بین بردن سریعتر پاتوژن را تضمین می کنند ، زیرا مجبور به فعال سازی نیستند سیستم ایمنی بدن برای اولین بار.
عوارض جانبی می تواند موضعی باشد ، یعنی قرمزی ، تورم و درد در سایت واکسیناسیون ، یا آنها می توانند واکنش های سیستمیک مانند تب، بی حالی ، سردرد و درد اندام ها. عوارض جانبی جدی بسیار نادر است. اغلب عوارض جانبی مربوط به واکسیناسیون نیست.
مخالفان واکسیناسیون انتقاد می کنند که تأثیر واکسیناسیون هرگز اثبات نشده است ، که از نظر پزشکی پوچ به نظر می رسد. ارتباطی بین واکسیناسیون و افزایش خطر ابتلا به آن اوتیسم ثابت نشده است. بیماری هایی مانند ذات الریه خطر ناشی از پنوموکوک در سنین پیری بسیار بیشتر از واکسیناسیون است. به طور خلاصه ، واکسیناسیون موثرترین اقدامات پیشگیرانه پزشکی در نظر گرفته می شود و باید بدون شکست انجام شود.
