کشت آویشن تقریباً در سراسر جهان وجود دارد ، اما در اروپای مرکزی ، هند ، آفریقای شرقی ، اسرائیل ، مراکش ، ترکیه و آمریکای شمالی افزایش می یابد. درست است، واقعی آویشن در اصل از اروپای مرکزی و جنوبی ، بالکان و قفقاز است. غده طیموس zygis بومی شبه جزیره ایبری است و منشأ عمده مواد مخدر از کشت در آلمان است.
آویشن در داروهای گیاهی
In طب گیاهی، برگها و گلهای خشک شده (آویشن گیاهان دارویی ، Thymi herba) از دو گیاه اصلی که از ساقه برداشته شده و از روغن اساسی (Thymi aetheroleum) استفاده می شود.
آویشن: ویژگی های خاص
آویشن درختچه کوتوله ای معطر ، شاخه ای غنی و تا ارتفاع 5 سانتی متر با برگ های بیضوی کوچک و متضاد با موهای قوی در زیر است. حاشیه برگها اغلب به سمت پایین فر می شوند.
گلهای بنفش بوته در است سرگل آذین های شکلی. آویشن به یخ زدگی بسیار حساس است ، که باید هنگام رشد به آن توجه شود.
کدام گونه به عنوان گیاه دارویی عمل می کند؟
غده طیموس zygis همچنین به عنوان گیاه اصلی گیاه آویشن عمل می کند. علاوه بر این ، گونه های کمتر موثر مانند آویشن صحرایی (غده طیموس سرپیلوم) ، آویشن دارویی (Thymus pulegioides) یا آویشن لیمو (Thymus x citriodora) اغلب استفاده می شود.
ویژگی های درمان
برگهای آویشن واقعی بیضی هستند و حاشیه برگ به سمت پایین فر می شود. قسمت فوقانی آن سبز است و قسمت زیرین آن به صورت خاکستری احساس می شود و غدد کوچک زیادی وجود دارد. از میان گل های بنفش ، معمولاً فقط گل های کاسه گل دیده می شوند که در پایه با موهای کوتاه و موهای سفید پوشانده شده اند.
برگهای Thymus zygis ساقه ندارند ، سوزنی شکل هستند و از لبه نیز پیچ خورده اند. برخلاف آویشن واقعی ، آنها از دو طرف سبز تا سبز خاکستری و مودار هستند.
آویشن چه بو و طعمی دارد؟
آویشن یک ویژگی ، بسیار شدید و معطر می دهد بو. طعمدر مقابل ، آویشن معطر و تا حدودی تند است.
