از نظر بالینی ، بین لوب های جانبی چپ و راست که توسط غدد داخلی ("میانه") (به لاتین شیار مرکزی) از هم جدا شده اند ، قابل تفکیک است. رکتوم") و لوب میانی که دیواره خلفی پروستات را تشکیل می دهد مجرای ادرار (بخشی از مجرای ادرار که از طریق آن عبور می کند پروستات) و اغلب به داخل گسترش می یابد مثانه in هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH ؛ بزرگ شدن خوش خیم پروستات).
از نظر پاتوفیزیولوژیک ، طبقه بندی طبق نظر مک نیل امروزه معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد. در اینجا ، تمایز قائل می شود:
- منطقه پیرامونی (65٪ از مناطق پروستات حجم) ter posterolateral ("پسین جانبی") و محیطی از پایه (نزدیک آن.) مثانه) از پروستات به اوج (نزدیک به کف لگن).
- منطقه مرکزی (25٪ پروستات) حجم) → خلفی پایه پروستات.
- منطقه انتقال (5-10٪ پروستات) حجم) → در هر دو طرف پروستات مجرای ادرار.
هیپرپلازی خوش خیم پروستات در منطقه انتقال ایجاد می شود. با رشد ، ناحیه محیطی را کشیده و به سمت بیرون هل می دهد.
بیشتر کارسینوماها (حدود 70٪) در ناحیه محیطی بوجود می آیند.
در دو طرف پروستات ، به صورت پشتی (به سمت پشت) ، دو بسته عصبی عروقی (بسته های عصبی - عروقی) دراز می کشند. در آنها اجرا کنید اعصاب و خون عروق برای استخوانهای حفره آلت تناسلی مرد ، آنها برای حفظ نعوظ طبیعی ضروری هستند. قطع آنها در جریان a پروستاتکتومی رادیکال (برداشتن کل پروستات از طریق جراحی با کپسول آن ، وزیکولهای منی مجاور و موضعی لنف گره ها) تقریباً 100٪ منجر به از بین رفتن نعوظ می شود.
با روش های جدیدتر جراحی ، بسته های عصبی عروقی و در نتیجه قدرت را می توان حداقل در برخی از بیماران حفظ کرد.
