آسپرژیلوزیس: توضیحات
آسپرژیلوزیس عفونت با کپک خاصی از جنس آسپرژیلوس است. نام لاتین به عنوان "فرند" ترجمه می شود - در زیر میکروسکوپ هاگ های قارچ مانند یک برگ به نظر می رسند.
افراد می توانند با استنشاق اسپور قارچ به آسپرژیلوزیس مبتلا شوند. این بیماری اغلب افرادی را تحت تاثیر قرار می دهد که سیستم ایمنی آنها ضعیف شده است، به عنوان مثال، برخی از بیماری ها یا داروها. با این حال، برای افراد سالم، قارچ به ندرت یک تهدید است.
آسپرژیلوزیس و تصاویر بالینی آن
آسپرژیلوز می تواند تصاویر بالینی مختلفی ایجاد کند. بنابراین وجود دارد:
- آسپرژیلوما: کلونیزاسیون قارچی در یک حفره موجود بدن (مانند سینوس ها یا ریه ها) به شکل یک ساختار کروی بزرگتر متشکل از رشته های قارچی، ترشحات غدد مخاطی و سلول های مرده ("توپ قارچ"). به خصوص در مورد سیستم ایمنی ضعیف، قارچ می تواند از آسپرژیلوم (آسپرگیلوزیس مهاجم) به عمق بافت نفوذ کند.
- سایر اشکال آسپرژیلوزیس تهاجمی: با شروع از ریه ها، قارچ می تواند هر عضو دیگری را از طریق جریان خون مانند قلب، کلیه ها، کبد، چشم ها، سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) و/یا پوست آلوده کند. سپس پزشکان از یک آلودگی منتشر صحبت می کنند.
آسپرژیلوزیس: علائم
علائم آسپرژیلوزیس در درجه اول به این بستگی دارد که کدام سیستم اندامی تحت تأثیر کپک ها قرار گرفته است.
علائم احتمالی آسپرژیلوزیس عبارتند از:
- التهاب برونش ها (برونشیت) یا ریه ها (ذات الریه) همراه با تنگی نفس، جوش در هنگام تنفس، سرفه دردناک و خلط قهوه ای مایل به چرکی و به ندرت خونی.
- سینوزیت همراه با ترشحات بینی، درد فشار در ناحیه سینوس ها، سردرد
- حملات آسم در آسم برونش آلرژیک
- ضعف برون ده قلبی (پیچیدگی قدرت، تنگی نفس)
- اسهال و درد شکم در عفونت های دستگاه گوارش
- اختلالات عصبی در صورت آسیب سیستم عصبی مرکزی، مننژیت
- تب
آسپرژیلوزیس: علل و عوامل خطر
آسپرژیلوزیس از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود!
عوامل خطر برای آسپرژیلوزیس
قارچ های آسپرژیلوس بسیار گسترده هستند. با این حال، هر تماس با پاتوژن نیز منجر به بیماری نمی شود. بنابراین عوامل خطر اصلی آسپرژیلوزیس بیماری هایی هستند که با کاهش مقاومت همراه هستند، به عنوان مثال HIV یا ایدز.
بیماری های خودایمنی مختلف و شرایط مزمن ریوی (مانند بیماری مزمن انسدادی ریه = COPD، آسم برونش) نیز افراد مبتلا را مستعد ابتلا به عفونت قارچی می کند. از طرف دیگر، افراد سالم با سیستم ایمنی دست نخورده به ندرت به آسپرژیلوز مبتلا می شوند.
آسپرژیلوزیس: معاینات و تشخیص
پس از آن معاینات مختلفی انجام می شود:
- در طول معاینه فیزیکی، پزشک بر روی سیستم اندامی که باعث ناراحتی می شود تمرکز می کند (به عنوان مثال، گوش دادن و ضربه زدن به ریه ها برای سرفه و تنگی نفس).
- معاینه اشعه ایکس یا توموگرافی کامپیوتری (CT) ناحیه آسیب دیده بدن نیز می تواند برای تشخیص آموزنده باشد.
- در برخی موارد (به عنوان مثال، مشکوک به آسپرژیلوم)، آزمایش خون برای آنتی بادی علیه آسپرژیلوس مفید است.
- مواد نمونه از بیمار (به عنوان مثال، خلط، نمونه های بافت - مانند از ریه ها) می تواند برای حضور رشته های قارچی آسپرژیلوس تجزیه و تحلیل شود.
آسپرژیلوزیس: درمان
آسپرژیلوز برونکوپولمونری آلرژیک (ABPA) معمولاً با کورتیکواستروئیدها ("کورتیزون") درمان می شود.
اگر آسپرژیلوما شکل گرفته باشد (مثلاً در سینوس بینی یا ریه)، درمان با دارو معمولاً کافی نیست. در این مورد، جراحی برای برداشتن "توپ قارچ" ضروری است.
