اگر کودکی به زمین بیفتد و به زانوی او برخورد کند ، والدین با او رنج می برند و حتی اغلب اوقات این احساس را دارند درد. اگر در اتوبوس با شخصی روبرو شویم که به طور مختصر به ما لبخند می زند ، این باعث می شود که خود به خود لبخند بزنیم و گاهی اوقات می توانیم برای کل روز روحیه خوبی داشته باشیم. اکنون س Theال این است: چرا ما می توانیم کاملاً بصری همدلی کنیم یا تصور کنیم که در یک انسان دیگر چه می گذرد؟
نورون های آینه ای عفونی هستند
توضیح این پدیده ها در نورون های آینه ای کشف شده توسط دانشمندان است. اینها یک سیستم گسترده سلولهای عصبی خاص در مغز ما هستند. این سلول های عصبی با حضور افراد دیگر فعال می شوند و به نوعی گفتار ، احساسات یا حالات بدنی فرد مقابل را به عنوان تصویر آینه در ما برمی انگیزند. بنابراین نورون های آینه ای اساس عصب شناختی دانش و درک شهودی ما از آنچه دیگران احساس می کنند ، است. آنها آنچه را كه نزدیكان ما احساس می كنند به ما گزارش می دهند و به ما اجازه می دهند تا با شادی آنها همدلی كنیم درد. به همین دلیل است که خنده بسیار مسری است ، اما برعکس ، یک روحیه افسرده نیز وجود دارد.
یادگیری و دانش
نوزادان از همان سنین پایین از حرکات و حالت های چهره والدین خود تقلید می کنند. چهره پدر و مادر از چشمک زدن تا گریم زدن مانند آینه ای برای رفتارهای کودک است. محققان این رفتار را که در هر یک از ما ریشه دوانده است ، رفتار طنین انداز می نامند. این امر توسط نورونهای آینه ای که اکنون کشف شده اند امکان پذیر است. با این حال ، چنین واکنشهای رزونانس تحریک شده نه تنها اثرات روانشناختی بلکه بیولوژیکی نیز دارد ، زیرا همه تجربیاتی که در محیط خود داریم ، توسط مغز به سیگنال های بیولوژیکی تبدیل می شود. این سیگنال ها نه تنها باعث تغییر در سلول عصبی مدار از مغز، آنها بدن ما را به طور کلی تغییر می دهند. آنچه ما تجربه می کنیم ، آنچه از طرف دیگران برای ما اتفاق می افتد ، ما را تحت تأثیر قرار می دهد و تغییر می دهد - از نظر ذهنی و همچنین جسمی.
کاربرد عملی
پدیده های منعکس کننده کاربرد عملی در دریافت و انتقال دانش دارند ، به عنوان مثال ، در درک کودکان یادگیری. اما در پزشکی نیز نمونه هایی وجود دارد. مثلا، ضربه بیماران مبتلا به فلج اندامها کاملاً واضح هستند که می توانند با مشاهده بازو یا بازآموزی مهارتهای از دست رفته را تسریع کنند پا حرکات
