تشخیص فارنژیت (فارنژیت) در ابتدا بر اساس ظاهر بالینی و علائم توصیف شده توسط بیمار ساخته می شود.
پارامترهای آزمایشگاهی مرتبه دوم - بسته به نتایج تاریخچه ، معاینهی جسمیو غیره - برای شفاف سازی تشخیص افتراقی استفاده می شود
- سواب گلو - در صورت وجود فارنژیت باکتریایی [توجه: تقریباً 50-80٪ فارنژیت ناشی از ویروس است! سواب گلو با نمره متوسط Centor قابل توجیه است ، به بخش زیر "معاینه بدنی" مراجعه کنید]
- اسمیر لوزه برای پاتوژن و مقاومت یا آزمایش سریع برای بتا-همولیتیک گروه A استرپتوکوک (GABHS) ؛ در مقایسه با فرهنگ ، این یک ویژگی دارد (احتمال اینکه در واقع افراد سالم که بیماری مورد نظر را ندارند نیز در این آزمایش سالم تشخیص داده می شوند) 95٪ ، در حالی که حساسیت (درصد بیماران مریضی که بیماری در آنها تشخیص داده می شود استفاده از آزمون ، به عنوان مثال ، یک نتیجه آزمایش مثبت اتفاق می افتد) در 70-90 significantly به طور قابل توجهی کمتر است.
مجموعه نمونه ها: پایین را فشار دهید زبان با یک کفگیر و سواب را از زیر دید "مالش و چرخش" بر روی هر دو لوزه (لوزه های حلق) یا رشته های جانبی لنفاوی و دیواره حلق خلفی عبور دهید.
- شمارش خون کوچک - در صورت شک به سندرم Plummer-Vinson.
- تعیین SS-A و SS-B آنتی بادی - اگر سندرم شوگرن مشکوک است
- آزمایش سریع مونونوکلئوز - هنگامی که مونونوکلئوز (مونونوکلئوز) مشکوک باشد که با پوششهای سفید و لنفادنوپاتی همراه است (لنف بزرگ شدن گره).
- در صورت لزوم ، سرولوژی: آنتی بادی علیه آدنو ویروس ها ، کوکساکی ویروس ها، ویروسهای ECHO ، تاثیر الف و ب ویروس ها, تشخیص کلامیدیا وجود دارد, ویروس Epstein-Barr (EBV) ، استرپتوکوک (ASL) ، پاراآنفلوانزا ویروس ها، ویروس سنسیسیال تنفسی (RSV).
