Diabetes Insipidus: آزمایش و تشخیص

پارامترهای آزمایشگاهی سفارش 1 - تست های آزمایشگاهی اجباری.

  • اسمولاریته پلاسما
  • ادرارمولاریته در آزمایش تشنگی (8 ساعت خودداری از مایعات) [تست کمبود آب]:
  • تعیین اسمولاریته ادرار پس از تزریق ADH:
    • اسمولاریته ادرار → → مرکزی است دیابت بی مزه
    • اسمولاریته ادرار باعث افزایش فقدان یا عدم پاسخ کافی کلیه می شود ADH = کلیوی دیابت بیضه.
  • خشک دهن گلوکز (روزه داری خون گلوکز) ، در صورت لزوم آزمون تحمل گلوکز خوراکی (oGTT).
  • کوپتین (همراه با هورمون ضد ادرار آزاد می شود) آرژینین وازوپرسین (AVP) توسط neurohypophysis) - برای تشخیص مرکز دیابت بیضه یا برای تشخیص تمایز polydipsia اولیه از روش دیابت بی مزه جزئی: بیمار قبلاً با نمک هیپرتونیک (= آزمایش تزریق سالین هیپرتونیک) تزریق می شود تا زمانی که سدیم غلظت حداقل به 150 میلی مول در لیتر رسیده است.
    • بیمار سالم (یا مبتلایان به بیماری پلیدیپسی اولیه): افزایش تلاش در بدن برای عادی سازی پلاسما در کوپتین و AVP اسمولالیته بودن با افزایش کلیه آب جذب مجدد
    • بیماران مبتلا به مرکز دیابت بیضه: سطح کوپتین به دلیل اختلال در عملکرد جذب کم باقی می ماند.

    تست اعتبار: این آزمایش تشخیص صحیح را در 136 بیمار از 141 بیمار ایجاد کرده است (دقت تشخیصی 96.5/95 درصد ؛ فاصله اطمینان 92.1 درصدی 98.6/XNUMX تا XNUMX/XNUMX درصد) ، برتر از غیر مستقیم کم آبی بدن تست. به همین ترتیب ، با استفاده از آزمایش تزریق سالین ، تمایز بیماری polydipsia اولیه (از نظر آسیب شناسی (پاتولوژیک) افزایش احساس تشنگی همراه با مصرف بیش از حد مایعات با نوشیدن) از دیابت بی مزه در اکثر موارد ممکن بود (99 از 104 بیمار را می توان تشخیص داد) 95.2؛ ؛ 89.4-98.1)))

پارامترهای آزمایشگاهی مرتبه دوم - بسته به نتایج تاریخچه ، معاینهی جسمی و پارامترهای آزمایشگاهی اجباری - برای شفاف سازی تشخیص افتراقی.

پارامترهای آزمایشگاهی در دیابت بی مزه

دیابت مرکزی بی مزه دیابت بی مزه کلیه
اسمولاریته پلاسما
اسمولاریته ادرار
ادرارآسماری در آزمایش تشنگی ادرار اسمولالیته بودن <400 msom / kg ، اسمولالیته پلاسما> 300 mosm / kg.
ادرار اسمولالیته بودن بعد از ADH تزریق (دسموپرسین تست). ↑ (400-600 mosm / kg) بدون افزایش
غلظت ADH در پلاسما عادی /