تست سفلیس

از نظر بالینی به تنهایی ، یعنی بر اساس سیفلیس علائم ، نمی توان تشخیص داد ، از آنجا که علائم سفلیس می تواند بسیار متفاوت باشد و خاص نیست. بنابراین میکروسکوپی و سرولوژیک سیفلیس تست باید انجام شود کشت باکتری T. pallidum در محیط کشت امکان پذیر نیست. در تشخیص میکروسکوپی سیفلیس تست ، یک لکه از پوست و تغییرات غشای مخاطی گرفته می شود و ترشح به دست آمده تحت میکروسکوپ میدان تاریک بررسی می شود. در زیر میکروسکوپ نوری معمولی باکتری قابل تشخیص نیست زیرا بسیار نازک هستند. علاوه بر ساختار معمولی ، قطر کوچک ، حتی سیم پیچ ، خم شدن سریع و کشش حرکت در وسط بدن باکتری مشخص است. نتیجه آزمایش مثبت شواهدی از بیماری است ، اما نتیجه منفی سفلیس را مستثنی نمی کند. در تشخیص سرولوژی آزمایش غربالگری آنتی بادی انجام می شود که 2-4 هفته پس از عفونت مثبت است. آنتی بادی شناسایی می شوند که در برابر آنتی ژن های سطح بیماریزا ایجاد شده اند باکتری. تست TPHA (آزمایش هماگلوتیناسیون T. pallidum ، امروزه آزمایش TPPA نیز نامیده می شود) یک واکنش جستجوی حساس و بسیار خاص است که در آن آنتی بادی در برابر توده پالیدوم (آگلوتینات) قرمز خون سلول ها (اریتروسیت ها) با آنتی ژن T. pallidum پر شده است. در هفته دوم پس از عفونت با سفلیس مثبت می شود و تا سالها پس از بهبودی بیماری همچنان باقی می ماند ("سرونار"). در مرحله اولیه اولیه هنوز می تواند منفی باشد. این آزمایش در موارد مشکوک به سفلیس ، بلکه همچنین برای غربالگری معمول در اوایل بارداری، از خون اهدا کنندگان و نگهدارنده های خون نتایج مثبت نیاز به تست تأیید دارند: در آزمایش FTA-ABS (تست جذب آنتی بادی فلورسانس ترپونما) باکتری بر روی یک اسلاید ثابت می شوند و با هم جمع می شوند خون سرم ، قسمت مایع خون است. آنتی بادی در سرم خون سپس به آنتی ژن های باکتری متصل می شوند. پس از شستشوی سرم ، آنتی بادی ها دوباره با آنتی بادی های دیگر که دارای یک رنگ فلورسنت هستند ، برچسب گذاری می شوند. در زیر میکروسکوپ فلورسانس ، آنتی بادی هایی که علیه باکتری ها جستجو می شوند ، بنابراین قابل مشاهده هستند. آزمایش FTA-ABS ، مانند آزمایش TPPH ، در هفته 2 پس از عفونت مثبت است و از نظر جای زخم سرون سالها پس از بهبودی بالینی مثبت باقی می ماند. تست VDRL (آزمایش آزمایشگاهی بیماری های ونیال) که به آن تست لخته سازی کاردیولیپین نیز می گویند ، برای درمان و پیشرفت استفاده می شود نظارت بر. این آزمایش سیفلیس برای تشخیص آنتی بادی های مخصوص لیپیدها که با بهبودی تظاهرات پوستی عقب می مانند ، استفاده می شود. کاردیولیپین آنتی ژن استخراج شده از قلب از گاو و مقید به کلسترول ذرات. ذرات بارگیری شده با سرم بیمار جمع می شوند. در حالت مثبت ، لخته سازی (آگلوتیناسیون) رخ می دهد. این آزمایش 4-6 هفته پس از عفونت یا 1-3 هفته پس از بروز اثر اولیه مثبت می شود. با بهبود علائم خارجی سیفلیس ، میزان آنتی بادی های مخصوص لیپید به سرعت کاهش می یابد و پس از درمان موفقیت آمیز دیگر وجود ندارد. از این مقدار (تیتر) می توان برای ارزیابی موفقیت درمان یا عدم درمان کافی سفلیس استفاده کرد. با این حال ، آزمایش VDRL می تواند برای سایر بیماری ها نیز مثبت باشد ، بنابراین ویژگی سیفلیس است ، اما خاص آن نیست. یک آزمایش CSF برای تأیید نوروسفیلیس در بیماران با علائم عصبی سفلیس و تشخیص یا حذف نوروسیفیلیس بدون علامت انجام می شود. فقط آنتی بادی های موجود در CSF که در CNS نیز تولید شده اند ، نوروسفیلیس را اثبات می کنند ، اما نه آنتی بادی هایی که از سرم به CSF مهاجرت کرده اند. این را می توان با مقایسه تیتر آنتی بادی در CSF و سرم تعیین کرد. اگر نسبت تیتر CSF به تیتر سرم از 2 بیشتر شود ، به نوروسیفیلیس مشکوک می شود. سفلیس می تواند به طرق مختلف ، خصوصاً علائم پوست می تواند بسیار متفاوت باشد: "سفلیس میمون در میان بیماری های پوستی است" ، یعنی می تواند تقریباً هر بیماری پوستی را جعل کند. گاهی اوقات Roseola syphilitica با اشتباه گرفته می شود اگزنتما دارو، که نتیجه آن است عدم تحمل دارو. دردناک زخم مول ، ناشی از باکتری H. ducreyi و سایر موارد تغییرات پوستی ناشی از عفونت (به عنوان مثال گرانولوم venerum) باید از زخم دوروم