آمبولی ریه: آزمایش و تشخیص

پارامترهای آزمایشگاهی سفارش 1 - تست های آزمایشگاهی اجباری.

  • شمارش خون کوچک [برای تشخیص پایه ؛ اگر شکسته نشده باشد هپارین (UFH) استفاده می شود ، بررسی منظم تعداد پلاکت ها].
  • CRP (پروتئین واکنش پذیر C) یا ESR (میزان رسوب گلبول های قرمز).
  • تجزیه و تحلیل گاز خون (BGA)
  • D-dimer (محصول نهایی پروتئولیز فیبرین) - موارد مصرف: در مشکوک به آمبولی ریه توجه: ویژگی (احتمال وجود افراد سالم که از بیماری مورد نظر رنج نمی برند نیز در آزمایش سالم تشخیص داده شود) D-dimer آزمایش در مشکوک ریوی آمبولی با افزایش سن کاهش می یابد. بنابراین ، به عنوان جایگزینی برای آستانه D-dimer ثابت 500 نانوگرم در میلی لیتر ، باید از یک مقطع قطع کننده تنظیم شده برای سن استفاده شود ، که 500 تا 50 سال سن و 10 برابر سن (سن µ 10 میکروگرم / L برای بیماران بالاتر از 50 سال) بعد از 50 سال.
  • قلب با حساسیت بالا تروپونین T (hs-cTnT) یا تروپونین I (hs-cTnI) - برای مشکوک به سکته قلبی (قلب حمله)
  • NT-proBNP (طرفدار N-terminal) مغز پپتید natriuretic) - برای افراد مشکوک قلب نارسایی (نارسایی قلبی).
  • پارامترهای انعقادی - PTT ، سریع

یادداشت های اضافی

یادداشت های زیر به نمره ژنو برای ارزیابی احتمال آمبولی ریوی اشاره دارد (به "معاینه فیزیکی" در زیر مراجعه کنید):

  • احتمال بالینی پایین یا متوسط ​​LE: تست D-dimer (ترجیحاً با آزمون حساسیت بالا) [دستورالعمل های ESC: درجه توصیه شده IA].
  • احتمال بالینی بالای آزمایش LE یا D-dimer بالاتر از مقدار قطع: برای تأیید تشخیص CT-A را انجام دهید.