مطالعات ادعا می کنند که مشخص شده است که شخصی به طور متوسط 24 سال از عمر خود را در خواب می گذراند. به خصوص در زمان سرد پاییز و زمستان اغلب احساس خستگی می کنیم. اما این خستگی از کجا ناشی می شود و دلایل آن چیست؟
کاملاً مشهور است که نوزادان تازه متولد شده بسیار بیشتر از بزرگسالان به خواب احتیاج دارند - آنها تا 16 ساعت در روز می خوابند ، بنابراین اصطلاحاً برای همیشه خسته هستند. برای ما بزرگسالان ، معمولاً 8 ساعت خواب در روز کافی است ، هرچند که این 8 ساعت غالباً کمتر از آن هستند. خستگی نشانه ای از بدن است تا به ما بفهماند که به استراحت احتیاج دارد و می خواهد از او مصون بماند.
خستگی نتیجه کمبود خواب است. در حین خواب ، بدن در نهایت به نوعی حالت خواب زمستانی در می آید که در آن فقط فرآیندهای اساسی اتفاق می افتد: فعالیت عضلات ، زیرا برای ایستادن به حالت ایستاده به آن احتیاج داریم ، یا هنگام خواب نیازی به دیدن نیست. این حالت به بدن کمک می کند تا خود را دوباره احیا کند و برای روز بعد قدرت پیدا کند.
خواب و خستگی ارتباط نزدیکی با هورمون غده صنوبری یا "اپی فیز" دارد. غده صنوبری در اعماق قسمت پشتی آن قرار دارد مغز و هورمون تولید می کند ملاتونیناست. با این حال، ملاتونین فقط در تاریکی آزاد می شود ، یعنی وقتی در اتاق های تاریک هستیم ، یا وقتی - مثل پاییز - با سرعت بیشتری بیرون تاریک می شود.
بدن می داند که بالا است ملاتونین رهاسازی به این معنی است که شب می افتد ، خستگی ایجاد می شود و شما به خواب می روید. حدود 3 صبح سرانجام سطح ملاتونین به حداکثر خود می رسد ، در ساعت های صبح غلظت دوباره کاهش می یابد. تعجبی ندارد که در ماههای تاریک زمستان با سرعت بیشتری خسته می شویم!
همچنین کارگران شیفت کاری و بروشورهای مکرر (کلمه کلیدی: جت لگ!) باید با ملاتونین مبارزه کنند. از این گذشته ، بدن به طور عمدی نسبت به ترشح معمول ملاتونین کاملاً ناهمزمان رفتار می کند. علاوه بر ملاتونین ، که عامل اصلی خستگی و خواب است ، تعدادی از دلایل دیگر نیز وجود دارد که می تواند عامل خستگی بیش از حد باشد.
