معرفی
در تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) ، تصویربرداری با کمک یک میدان مغناطیسی قوی انجام می شود. برای این منظور بیمار را روی میز قرار داده و درون یک لوله بسته به قطر 50 تا 60 سانتی متر می رانند. بسته به مشکل ، قسمتهای مختلف بدن ممکن است در داخل لوله باشند در حالی که سایر قسمتها در خارج هستند.
به خصوص هنگام معاینه بالاتنه (سر، گردن/قفسه سینه ستون فقرات ، شانه ، قلب، ریه ها) ، سر اغلب درون لوله است. این یک مشکل جدی است ، به ویژه برای بیماران مبتلا به کلاستروفوبیا. به همین دلیل ، دستگاه های جدید MRI در دهه های اخیر تولید شده اند که در صورت لزوم می توانند مورد استفاده قرار گیرند.
علاوه بر قطر وسیع تر (تا 70 سانتی متر) ، این دستگاه ها به طور قابل توجهی کوتاه تر هستند ، به همین دلیل در داخل لوله فقط چند بخش بدن وجود دارد ، به جز منطقه بدن که باید بررسی شود. علاوه بر این ، به اصطلاح دستگاه های MRI باز تولید شده اند. در اینجا ، میدان مغناطیسی توسط یک آهنربا C شکل ایجاد می شود ، که از یک طرف باز است. بیمار در طول معاینه دید 320 درجه دارد. با این حال ، معاینه در MRI باز برای همه س questionsالات امکان پذیر نیست و فقط بخشی از آن توسط هزینه پرداخت می شود سلامت شرکت های بیمه.
ام آر آی سر
هنگام بررسی سر در یک لوله MRI بسته ، سر داخل لوله است. یکی به داخل لوله روی میز فشار داده می شود ، ابتدا سر را بزنید. بیمار هنگام تصویربرداری فقط داخل لوله را می بیند و در معاینه اجازه حرکت ندارد.
علاوه بر این ، هد علاوه بر این با یک نوع شبکه (سیم پیچ) ثابت می شود. در صورت مشخص بودن وقوع کلاستروفوبیا ، بیمار باید در یک مشاوره قبلی پزشک را در جریان بگذارد. غالباً قبل از معاینه ، پرسشنامه هایی پر می شود که در آن می توان لخته گری را ذکر کرد.
سپس پزشک می تواند یک داروی آرامبخش تجویز کند (درمیوم) در هنگام معاینه به بیمار. در موارد نادر ، بیهوشی کوتاه با پروپوفول همچنین ممکن است نشان داده شود. علاوه بر این ، به بیمار دکمه ای در دست داده می شود که با هر لحظه می تواند معاینه را متوقف کند.
تمام مقالات این مجموعه:
