از افراد آسیب دیده مراقبت می کنید؟
بیمارانی که از تتراسپاسیفیکاسیون می تواند به درجات مختلف تحت تأثیر قرار گیرد. کسانی که مجبورند با نقص شدید روبرو شوند ، اغلب اگر به مراقبت کامل نرسند ، به حمایت پرستار نیاز دارند. مراقبت های پرستاری می تواند در کنار آمدن با فعالیتهای روزمره ، وقتی استقلال هنوز تا حدی وجود دارد ، کمک کند و در مورد بیماران دارای اختلال حرکتی شدید ، مراقبت از آنها را تضمین می کند. برای بهترین توانایی خود. مراقبت های پرستاری از افراد تحت تأثیر اسپاسم نیاز به آموزش خوب دارد و باید همیشه با مشکلات و چالش های فردی سازگار باشد.
پیش بینی
تتراسپاسیفیکاسیون یک مزمن است شرط و بنابراین قابل درمان نیست. از آنجا که علت آن آسیب به مرکز است سیستم عصبی، از بین بردن اختلال امکان پذیر نیست. با این حال ، دوره تتراسپاسیفیکاسیون می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد.
بسته به بیمار ، بیماری با سرعت های مختلف پیشرفت می کند. با گذشت زمان ، می توان انتظار داشت که علائم بدتر شوند ، اگر این علائم از قبل به حداکثر نرسیده باشند. در طول بیماری زمینه ای بسیاری از بیماران به صندلی چرخدار بسته شده اند.
با دارو و فیزیوتراپی ، این وخامت اغلب می تواند به تأخیر بیفتد و کیفیت زندگی برای مدت زمان نسبتاً طولانی حفظ شود. امید به زندگی tetra spastic را نمی توان به راحتی تعیین کرد. بستگی شدیدی به بیماری زمینه ای دارد.
اگر پارزسی علت آسیب زایی داشته باشد (تصادف یا موارد مشابه) ، امید به زندگی معمولاً به سختی تحت تأثیر قرار می گیرد یا اصلاً تحت تأثیر قرار نمی گیرد. بیمار فقط باید با محدودیت خود مبارزه کند. با سایر بیماری های اساسی ، این می تواند متفاوت باشد. تومورهایی که باعث تتراپارزیس می شوند ، اغلب پیش آگهی خوبی ندارند ، اما این باید به صورت جداگانه تعیین شود.
طبق یک مطالعه کانادایی ، انتظار می رود که امید به زندگی در حدود هفت سال کاهش یابد اسکلروز متعدد؛ بیماران به طور متوسط به سن 77 سالگی می رسند. به طور کلی ، می توان گفت که تترا اسپاسم معمولاً منجر به مرگ نمی شود ، بلکه پیشرفت بیماری زمینه ای مسئول آن است و بنابراین اظهارنظر در مورد امید به زندگی فقط در متن بیمار انجام می شود تاریخچه پزشکی. یک استثناء است اسپاسم از این نوع ، که علت آن بالاتر از چهارم است مهره گردن رحم: از آنجا که این جایی است که اعصاب (C3-5) که دیافراگم منشا ، این اغلب منجر به ایست تنفسی تهدید کننده زندگی می شود. این یک وضعیت اضطراری مطلق است و در صورت عدم درمان منجر به مرگ می شود.
