کمکی کننده های کوچک ، به اصطلاح میکروارگانیسم ها مانند باکتری، مخمرها یا قارچ ها ، در بسیاری از فرآیندهای فن آوری مواد غذایی نقش دارند. آنها مثلاً در تهیه آبجو نقش دارند ، ماست تولید و رسیدن پنیر. از آنجا که امروزه در مقیاس وسیعی به آنها نیاز است ، بسیاری از این میکروارگانیسم ها از کارگاه ژنتیک تهیه می شوند. آنها با استفاده از اصلاح می شوند مهندسی ژنتیک فرآیندها به طوری که آنها مواد خاصی را با هزینه کم تولید می کنند. سپس از این ها به عنوان مواد افزودنی و کمکی در صنایع غذایی استفاده می شود.
مایه پنیر برای تولید پنیر
برای تهیه پنیر به تخمیر مایه پنیر نیاز است. مایه پنیر در گوساله یافت می شود معده و حاوی آنزیم کیموزین است که باعث می شود شیر پروتئین برای لخته شدن. افزودن تخمیر مایه پنیر باعث ضخیم شدن ماده می شود شیر. علاوه بر پنیر حیوانات از معده گوساله ها ، اکنون می توان آنزیم را با کمک میکروارگانیسم های اصلاح شده ژنتیکی نیز بدست آورد.
مقررات خاصی برای تأیید و برچسب زدن به این یاوران مهندسی ژنتیک وجود ندارد. از نظر کاملا قانونی ، آنها کمکی فنی محسوب می شوند و لازم نیست در لیست مواد تشکیل دهنده گنجانده شوند. دانش فعلی نشان می دهد که هیچ مانده ای از میکروارگانیسم های اصلاح شده ژنتیکی در غذاهای تولیدی وجود ندارد ، زیرا چندین مرحله پردازش بین تولید مواد و غذاهای آماده وجود دارد.
خوراک دام اصلاح شده ژنتیکی
تولید گوشت ، شیر و تخم مرغ در اروپا به ابعادی رسیده است که واردات مقادیر بیشتری خوراک را اجتناب ناپذیر می کند. بخصوص دانه های سویا از آمریکای شمالی و جنوبی وارد می شوند. مواد غذایی معمولاً حاوی نسبت سویای اصلاح شده ژنتیکی هستند. با این حال ، می توان فرض کرد که غذای تولید شده در هر مورد با تولید کاملاً معمولی تفاوتی ندارد. به عنوان مثال ، چندین مطالعه نشان داده است که خوراک اصلاح شده ژنتیکی در شیر قابل تشخیص نیست.
تا کنون، مهندسی ژنتیک فقط به طور غیر مستقیم به سوپرمارکت های ما راه پیدا کرده است. در اروپا ، هنوز در مورد این فناوری اعتماد به نفس زیادی وجود دارد. با این حال ، تحولات جهانی این را نشان می دهد مهندسی ژنتیک در بسیاری از مناطق گسترش خواهد یافت
