گیرنده های نورآدرنالین
به گیرنده های خاص نوراپی نفرین و آدرنالین ، گیرنده های آدرنال گفته می شود. این دو ماده پیام رسان در دو زیرگروه مختلف گیرنده عمل می کنند. از یک طرف گیرنده های آلفا تحریک می شوند و از طرف دیگر گیرنده های بتا فعال می شوند.
گیرنده های آلفا 1 بیشتر در دیواره های محل قرار گرفته اند خون عروق، که تأمین کلیه و دستگاه گوارش را تضمین می کند. اگر این گیرنده ها تحریک شوند ، این باعث باریک شدن گیرنده می شود خون عروق (انقباض عروق) ، که منجر به افزایش شریانی می شود فشار خون. گیرنده های بتا 1 در واقع شده اند قلب؛ فعال شدن آنها منجر به افزایش قدرت قلب و تعداد ضربان قلب.
همچنین انتقال تحریک الکتریکی در داخل را بهبود می بخشد قلب، که منجر به انقباض سلولهای عضلانی می شود. این اثرات در کنار هم منجر به فعالیت قلبی کارآمدتر می شوند. خون عروق در دستگاه گوارش به طور عمده گیرنده های بتا 2 را بیان می کند ، که اگر فعال شود ، منجر به گشاد شدن رگ ها (گشاد شدن عروق) می شود و بنابراین خون رسانی به اندام ها را بهبود می بخشد. گیرنده ها همچنین در نایژه ها یافت می شوند ، جایی که باعث افزایش قطر (گشاد شدن برونش) می شوند.
افزایش سطح نوراپی نفرین
برای ارزیابی سطح نوراپی نفرین فردی ، میزان نوراپی نفرین در ادرار بیمار تعیین می شود. بدین منظور بیمار ابتدا ادرار دفع شده خود را در طی 24 ساعت جمع آوری می کند که به طور کامل برای اندازه گیری استفاده می شود. نتایج در رابطه با مقادیر مرجع شناخته شده تفسیر می شوند.
برای یک بزرگسال سالم ، اینها در محدوده 23-105 میکروگرم یا 135-620 نانومول در روز هستند. افزایش دفع نوراپی نفرین نشان دهنده افزایش سطح نوراپی نفرین در خون است که می تواند توسط عوامل مختلف ایجاد شود. از یک طرف ، این می تواند نتیجه یک تومور تولید کننده هورمون در مدولای آدرنال باشد ، یک فئوکروموسیتوم.اینها در 85٪ موارد خوش خیم هستند و بیشتر بدون کنترل تولید می شوند نورآدرنالین و آدرنالین و به ندرت دوپامین.
بعلاوه ، نوروبلاستوما ، تومور بدخیم سلولهای عصبی سیستم آدرنرژیک ، می تواند منجر به تولید بیشتر کاتلولامین ها. از جمله دلایل شایع افزایش سطح نوراپی نفرین می باشد فشار خون بالا و استرس طولانی مدت ، اگرچه هیچ تفاوتی بین فشار روانی و اعمال جسمی بیش از حد یافت نمی شود. با این حال ، این افزایش مربوط به استرس در کاتلولامین ها به طور دائمی توسط بدن تحمل نمی شود ، که منجر به احساس خستگی جسمی می شود.
