چگونه می توان تشخیص داد که مشکلات حافظه توسط داروها ایجاد می شود؟
حافظه مشکلات ، توجه و اختلالات تمرکز می تواند دلایل زیادی داشته باشد. برای روشن کردن ، مهمترین چیز این است که تاریخچه پزشکی، که در آن پزشک از بیمار در مورد اختلالات و عوامل محرک احتمالی می پرسد. اگر بیمار مصرف مواد مخدر را گزارش کند ، معمولاً این دلیل است که به دنبال آن است. با این وجود ، معاینات اضافی مانند تصویربرداری از مرکز انجام می شود سیستم عصبی، و یک توضیح روانشناختی به منظور رد بیماریهای عصبی یا سایر بیماریهای روانپزشکی و تعیین هرگونه آسیب بعدی که قبلاً به علت داروها رخ داده است.
چه علائم همراه دیگری وجود دارد؟
هر ماده ای الگوی آسیب کم و بیش خاصی دارد که در آن حافظه مشکلات فقط بخشی از کل است مغز خسارت. داروهایی مانند الکل و آمفتامین ها که برای تمام سلول های عصبی سمی هستند ، به تمام مناطق سلول آسیب می رسانند مغز و بنابراین کاربران با هر عملکرد شناختی ، حتی مهارتهای حرکتی ، مشکلاتی را تجربه می کنند. تفکر کند می شود ، قضاوت مختل می شود ، تمرکز بهم می خورد ، توجه کاهش می یابد و مهارت های حرکتی خوب تنظیم نمی شود.
چنین مغز آسیب می تواند معتاد را از نظر روحی و جسمی برای مدت طولانی به یک مراقب مطلق تبدیل کند. استفاده از مواد مخدر همچنین حساسیت به بیماری های روانی مانند موارد دیگر را افزایش می دهد افسردگی، مشکلات رفتاری و حتی اختلالات اسکیزوفرنیک. موادی مانند وجد، که بر روی مواد پیام رسان در مغز تأثیر می گذارد ، می تواند از طریق این مکانیسم علائم روانپزشکی را نیز تحریک کند. حافظه بنابراین اختلالات تنها یکی از بسیاری از مشکلات شناختی ناشی از استفاده از داروها است.
در مورد مشکلات حافظه چه کاری می توان انجام داد؟
البته ، مشکلات حافظه فقط در صورت برداشته شدن ماشه می تواند بهبود یابد - بنابراین فرد باید مصرف مواد مخدر را متوقف کند. اینکه و چه زمانی حافظه بهبود می یابد به نوع ، مقدار و مدت زمان مصرف مواد مخدر بستگی دارد. داروهای "سبک" مانند حشیش و الکل معمولاً منجر به محدودیت های موقتی در عملکرد حافظه می شوند که پس از یک دوره پرهیز دوباره از بین می روند.
حتی استفاده گاه به گاه از به اصطلاح "داروهای مهمانی" مانند LSD یا وجد تنها پس از استفاده طولانی تر منجر به محدودیت های دائمی می شود. از طرف دیگر داروهای "سخت" مانند کریستال مت ، در مدت زمان بسیار کوتاهی باعث آسیب ویرانگر به مغز می شوند ، که قابل برگشت نیستند. اما حتی مصرف طولانی مدت الکل بسیاری از سلول های عصبی را که نمی توانند دوباره تولید شوند از بین می برد. بنابراین اگر این داروها باعث آسیب ساختاری به مغز شده باشند ، بیمار فقط به اقدامات توان بخشی مانند آموزش حافظه دسترسی دارد.
