چه کسی نباید بیهوشی لوله گذاری کند؟
لوله گذاری همچنین برخی از خطرات مانند آسیب به آکوردهای صوتی یا سایر ساختارهای موجود در آن را به همراه دارد دهان و ناحیه گلو ، که می تواند منجر به بلع شود و اختلالات گفتاری و حتی از دست دادن صدا. از این رو، لوله گذاری فقط باید برای موارد ذکر شده در بالا انجام شود. عملیات کوتاه در اندام ها ، دستگاه ادراری تناسلی (به جز روش های لاپاراسکوپی) یا پوست می تواند در زیر انجام شود بیهوشی عمومی و استفاده از a ماسک حنجره یا احتمالاً حتی تحت بیهوشی منطقه ای.
روش بیهوشی لوله گذاری
بیمار در وضعیت خوابیده به پشت قرار می گیرد سر کمی روی یک بالش کوچک بلند شده است. دسترسی وریدی از قبل برای تجویز داروهای لازم انجام می شود. یک مسکن قوی (به عنوان مثال سوفنتانیل یا فنتانیل) ابتدا تجویز می شود.
بعد ، بیهوشی (معمولاً) پروپوفول) تزریق می شود. اگر بیمار بخوابد و متوقف شود تنفس، بیمار ابتدا با ماسکی تهویه می شود که محکم روی صورت قرار می گیرد. سپس یک شل کننده عضله تزریق می شود (به عنوان مثال سیس آتراکوریوم یا سوکسینیل کولین) که باعث شل شدن تمام عضلات بدن و به ویژه عضلات عضلات می شود. حنجره.
گلوت باز می شود و لوله (تنفس لوله) را می توان با کمک کفگیر (لارنگوسکوپ) به داخل نای وارد کرد. بادکنک اطراف لوله از طریق یک لوله کوچک باد می شود (= مسدود می شود) ، بنابراین نای را می بندد. اکنون هوا فقط از طریق لومن لوله قابل مدیریت است. تنفس لوله از طریق سیستم شیلنگ به ونتیلاتور متصل می شود ، که تنفس بیمار خوابیده را بیش از حد می کند.
القای بیهوشی
مقدمه به معنی انتقال بیمار بیدار به بیمار با خواب عمیق است. در این روند ، درد، هوشیاری و قدرت عضلانی از بین می رود. برای این امر سه گروه دارو لازم است - مسکن قوی (به عنوان مثال سوفنتانیل) ، مواد مخدر (پروپوفول) و شل کننده عضلات (به عنوان مثال سیس آتراکوریوم) لوله گذاری و تنظیم هواکش نیز بخشی از مقدمه است. در انتهای لوله گذاری ، بیمار برای عمل در موقعیت قرار می گیرد ، بدین ترتیب باید مراقب باشید که اجزای بدن به آرامی و محوری قرار گرفته اند تا از آسیب موقعیت آنها جلوگیری شود.
تمام مقالات این مجموعه:
