پیش بینی
از نظر علمی ثابت شده است که آسیب به رباط صلیبی می تواند صدمات جبران ناپذیری به مفصل زانو. با احتمال بسیار زیاد ، الف مفصل زانو باعث ساییدگی و پارگی زودرس مفصل زانو می شود (آرتروز) پس از آسیب به رباط صلیبی رنج برده است طبق مطالعات علمی ، این ساییدگی می تواند تحت تأثیر کاشت قدامی قرار گیرد رباط صلیبی پلاستیکی ، اما نمی توان به طور کامل متوقف کرد.
تقریباً باید 6-9 ماه فرصت داشته باشد تا پارگی رباط صلیبی به طور کامل بهبود یابد. فقط بعد از این زمان ، زانو دوباره دوباره کاملاً مقاوم است. بلافاصله پس از آسیب دیدگی ، ابتدا باید زانو را حدود 4-6 هفته تحت درمان قرار داد.
اقدامات ضد التهابی و ضد احتقان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. فقط در این صورت است که عملیات واقعی معمولاً دنبال می شود. پس از آن مرحله توانبخشی انجام می شود که حدود 12 هفته طول می کشد.
در دوره اولیه پس از عمل ، تمرکز بر روی اقدامات کاهش تورم و التهاب و تثبیت زانو با آتل است. چوب زیر بغل باید برای چند هفته استفاده شود سپس زانو تا حدی بارگیری می شود و فیزیوتراپی با آن متناسب می شود شرط.
بعد از حدود 6 هفته ، تمرین سبک روی ارگومتر دوچرخه یا پیاده روی سبک اغلب امکان پذیر است. ورزش های کم شدت بعد از حدود 3-4 ماه می تواند از سر گرفته شود. ورزش هایی که فشار زیادی به زانو وارد می کنند ، مانند تنیس یا مشابه آن ، معمولاً پس از حدود 6-9 ماه که دوباره مقاومت کامل امکان پذیر است ، از سر گرفته می شود.
در صورت پارگی رباط صلیبی از آتل در دو زمان استفاده می شود. در مرحله اول ، می توان از آتل برای تثبیت زانو بلافاصله پس از آسیب دیدگی و پشتیبانی از تورم ضد احتقان و کاهش التهاب تا زمان عمل استفاده کرد. دومین قسمت مهم کاربردی فاز بلافاصله پس از عمل است.
در طول این مدت مهم است که زانو را تثبیت کنید و فقط اجازه حرکت در یک محدوده خاص را می دهید. سرانجام ، ایمپلنت رباط ثابت شده در عمل باید ابتدا همراه با استخوان رشد کند تا در دراز مدت واقعاً پایدار باشد. برای این منظور از آتل هایی استفاده می شود که می توان شعاع حرکت را به طور دقیق تنظیم و محدود کرد تا فقط درجه خاصی از خم شدن یا کشش در زانو امکان پذیر باشد.
به این ترتیب می توان در ابتدا زانو را در موقعیت خاصی ثابت کرد. با این تثبیت و در چارچوب حرکاتی که آتل اجازه می دهد ، می توان بعد از چند هفته فیزیوتراپی را شروع کرد. در طی بهبودی ، دامنه حرکت و در نتیجه بار روی زانو همیشه می تواند با روند بهبودی فردی سازگار شود. این امر احتمال آسیب مجدد به رباط جدید یا تاخیر در بهبودی توسط حرکات بی احتیاطی یا اضافه بار بعد از عمل را بسیار کاهش می دهد.
