وظایف سیستم ایمنی بدن
La سیستم ایمنی بدن سیستم دفاعی بدن است. وظیفه آن دفع عوامل بیماری زا است که اساساً شامل آنها می شود باکتری, ویروس ها، قارچ و انگلی. در سیستم ایمنی بدن می توان بین دو ناحیه بزرگ که در بیشتر موارد با هم کار می کنند تفاوت قائل شد.
حوزه اول ذاتی ، غیر اختصاصی را توصیف می کند سیستم ایمنی بدن. این ماده از بدو تولد در دسترس انسان است و اولین مانع در مبارزه با اجسام خارجی است. همانطور که از نامش پیداست ، این دفاع ایمنی غیر تخصصی است ، یعنی شامل مکانیسم های دفاعی جهانی برای کنترل اجسام خارجی مهاجم تا زمان شروع به کار سیستم ایمنی خاص است.
از یک طرف ، موانع فیزیکی مانند پوست ، غشاهای مخاطی ، مو، که ورود اجسام خارجی را به ارگانیسم دشوار می کند ، متعلق به این منطقه هستند. از طرف دیگر ، سلولهای دفاعی خاصی نیز وجود دارند ، مانند فاگوسیتها (سلولهای رفتگر) ، که هر آنچه در مجاورت آنها با بدن خارج است یا سلولهای کشنده طبیعی با سیستم ایمنی غیرمشخص می خورند. این یک سری از پروتئین ها وقتی فعال می شوند ، به متجاوزان چسبیده و آنها را علامت گذاری می کنند و باعث حل شدن آنها می شود.
از طرف دیگر ، سیستم ایمنی خاص و اکتسابی ، ابتدا باید در طول زندگی ایجاد شود. این عمدتا از B و لنفوسیت T (سفید خون سلولها) ، آنتی بادی آنها سلول ها را تولید می کنند و پاک می کنند. لنفوسیت های T می توانند به سلول های T-killer تبدیل شوند و مستقیماً به اجسام خارجی حمله کنند.
اگر یک متجاوز توسط سلول جرم خورده شود ، سلول دوم می تواند امضای خود را (آنتی ژن) به لنفوسیت B منتقل کند. سپس این سلول به اصطلاح سلول پلاسما تبدیل شده و شروع به تولید آنتی بادی می کند پروتئین ها که همتای آنتی ژن هستند. درباره بیشتر بیاموزید سوپرنتيژن ها.
اینها آنتی بادی اکنون می تواند خطوط متجاوز را که همان آنتی ژن را دارند ، تشخیص داده ، خود را به آن متصل کرده و بدین ترتیب آن را فلج کرده و به عنوان طعمه سلولهای پاک کننده علامت گذاری کند. از آنجا که این روند چند روز طول می کشد ، عملکرد سیستم ایمنی بدن به تأخیر می افتد. بنابراین ، برخی از سلول های B به اصطلاح تبدیل می شوند حافظه سلول ها ، که برای زندگی زنده می مانند و همچنان تولید خاص می کنند آنتی بادی.
اگر بدن در یک زمان دیگر دوباره با همان مزاحم روبرو شود ، سیستم ایمنی خاص می تواند خیلی سریعتر واکنش نشان دهد ، زیرا هنوز آنتی بادی های تطبیقی را در خود دارد حافظه" سیستم ایمنی دفاعی / سیستم ایمنی ذاتی در هر نوزاد وجود دارد (مبتلا به بیماری ایمنی نیست) و یک دفاع ایمنی غیر اختصاصی را ایجاد می کند ، یعنی به همه چیز خارجی حمله می کند. یک جز component مهم در سیستم ایمنی ذاتی ، اصطلاحاً سیستم مکمل است.
این سیستم ایمنی از تقریباً تشکیل شده است. 20 سرم مختلف پروتئین ها (بخشی از خون) ، که بیش از هر چیز می تواند به معنای واقعی کلمه باشد باکتری (به اصطلاح opsonization) و ماکروفاژها را فعال می کند ، سپس باکتری ها را از بین می برد. علاوه بر این ، سلولهای بیشتری از بدن (یعنی به اصطلاح مونوسیت ها ، سلولهای ماست ، گرانولوسیت ها و همچنین سلول های کشنده طبیعی) می توانند فعال شوند ، که منجر به حذف مزاحمان می شود.
موانع ذکر شده در بالا در سیستم ایمنی بدن ، مانند پوست یا غشای مخاطی با سلول های خاص خود ، اپی تلیا ، نیز بخشی از دفاع ذاتی است. سلولهای دفاع ایمنی ذاتی / سیستم ایمنی بدن مانند اولین نیروی ضربه ای در مبارزه با عوامل بیماری زای مهاجم هستند. با استفاده از یک مجموعه به اصطلاح عمده سازگاری بافتی (MHC) ، که در هر سلول از بدن وجود دارد ، سلول دفاعی می تواند بین دوست و دشمن تفاوت بگذارد.
بیشتر عفونت ها توسط سلول های سیستم ایمنی ذاتی شناسایی و برطرف می شوند. سلولهای سیستم ایمنی ذاتی شامل ماکروفاژها (سلولهای پاک کننده) ، سلولهای کشنده طبیعی ، سلولهای ماست ، مونوسیتها و سلولهای اپیتلیال است. با این حال ، این سلول ها نه تنها برای سیستم ایمنی ذاتی مهم هستند ، بلکه می توانند قسمت هایی از عوامل بیماری زا خورده را روی سلول سلول خود به سلول های دیگر ارائه دهند (غشای سلولی) ، به طوری که این سلول ها آنتی بادی علیه عوامل بیماری زا تشکیل می دهند. این امر باعث می شود که دفاعی عوامل بیماریزا حتی بیشتر خاص یا خاص شود.
