ورزش برای اختلالات راه رفتن
یکی از ستون های بهبود و درمان اختلال راه رفتن فیزیوتراپی است که در آن از تمرینات مختلف برای ایجاد عضلات یا خنثی کردن وضعیت بد بدن استفاده می شود. تمرینات به ویژه برای مشکلات ارتوپدی بسیار مفید است ، اما تمرینات خاصی نیز بعد از ضربه، به عنوان مثال ، برای بهبود الگوی راه رفتن دوباره. بستگی به علت و میزان آن دارد اختلال راه رفتن، تمرینات خاصی را می توان در نظر گرفت که باید توسط بیمار آموزش دیده و به طور مداوم انجام شود.
در موارد خفیف کانال نخاعی تنگی ، تقویت عضلات کمر برای بهبود وضعیت و در نتیجه کاهش فشار از منطق منطقی است اعصاب. در سنین بالا ، تمرینات برای ایجاد ثبات در پا و عضلات لگن بسیار ارزشمند است. علاوه بر این ، تمرینات برای بهبود هماهنگی و حس تعادل می تواند مورد استفاده قرار گیرد ، که می تواند اختلالات راه رفتن و خطر افتادن را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
برای کودکان ، تمریناتی برای بهبود وضعیت و وضعیت مفاصل همچنین معیار خوبی است ، زیرا بسیاری از مشکلات وضعیت بدن هنوز در سنین جوانی قابل اصلاح هستند. مهم است که بدانید همه تمرینات تنها در صورتی موثر هستند که به درستی و با دقت انجام شوند. بنابراین شایسته است که از فیزیوتراپیست ها برای یادگیری روشهای آموزشی بهمراه کمک بگیرید تا بعداً در خانه انجام شوند.
البته هر نوع فیزیوتراپی محدودیت هایی دارد. بنابراین ، اگر اختلال راه رفتن حتی پس از چند هفته بهبود نمی یابد ، اقدامات درمانی بیشتری باید در نظر گرفته شود. همچنین ، باید یک تشخیص واضح از قبل توسط پزشک صورت گرفته باشد تا در صورت بیماری های جدی ، شروع درمان کافی را به تأخیر بیاندازد. با این حال ، اغلب ، ورزش ها یک درمان ثابت شده برای اشکال خفیف اختلالات راه رفتن ، به ویژه برای وضعیت بد بدن و ضعف عضلانی هستند.
این پیش آگهی اختلال راه رفتن است
پیش آگهی اختلال راه رفتن به علت آن بستگی دارد. دلایلی برای اختلالات راه رفتن وجود دارد که می تواند به خوبی درمان شود و سپس اختلال راه رفتن معمولاً به سرعت بهبود می یابد. به عنوان مثال در مورد هیدروسفالی (فشار طبیعی).
پس از برداشتن مایع مغزی نخاعی ، تسکین مایع مغزی نخاعی داخلی در وجود دارد مغز و اختلال راه رفتن به طور ناگهانی بهبود می یابد. حتی یک بیماری پارکینسون درمان نشده با درمان دارویی بهبود می یابد. در نهایت ، بیماری پارکینسون ، بلکه اسکلروز متعدد، بیماریهای مزمن پیشرونده ای هستند که قابل درمان نیستند. بنابراین اختلال راه رفتن در نتیجه پیش آگهی بدتری دارد.
تمام مقالات این مجموعه:
