بررسی اجمالی مهارتهای هماهنگی
واکنش پذیری: توانایی واکنش در اسرع وقت نسبت به سیگنال های محیطی و تبدیل آنها به عملکرد حرکتی. توانایی سازگاری: توانایی در حین فعالیت ورزشی برای انطباق یا تعریف مجدد برنامه حرکتی به دلیل تغییر شرایط. توانایی جهت گیری: توانایی انطباق کافی با شرایط یا تغییرات مکانی.
قابلیت تمایز: توانایی افتراق موتور ریز هماهنگی در طی مراحل جداگانه با استفاده از تجزیه و تحلیل kinaesthetic. توانایی اتصال: توانایی هماهنگی حرکات جزئی بدن در زمان و مکان به منظور دستیابی به حرکت هدف به بهترین شکل. برج میزان توانایی: توانایی حفظ تعادل بدن ، بدن جزئی یا اشیا one's شخص. توانایی ریتمیزاسیون: توانایی انطباق حرکت بدنی شخص با ریتم معین. این موضوع ممکن است مورد توجه شما هم باشد: آموزش حرکت
آموزش مهارتهای هماهنگی
برای آموزش مهارت های هماهنگی برخی جنبه ها وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. لازم به ذکر است که در کودکی آموزش از مهارت های هماهنگی به روشنی بر آموزش مهارتهای شرطی اولویت دارد. پایه ها گذاشته شده است کودکی، و تجربیات از دست رفته در آنجا بسیار سخت تر است که در بزرگسالی جبران شود.
در آموزش مهارت های هماهنگی، تنوع بی شماری از تجربیات و الگوهای حرکتی وجود دارد که به کودکان اجازه می دهد مهارت های هماهنگی را به طور طبیعی رشد دهند. علاوه بر این ، چنین تمریناتی توانایی یادگیری را ارتقا می دهد و بنابراین باید از تخصص اولیه جلوگیری شود. استقلال نکته دیگری است که در اینجا مورد توجه قرار می گیرد.
وظایف حرکتی و تمریناتی که در آموزش توانایی های هماهنگی استفاده می شود ، اطمینان می دهد که کودکان بسیاری از موارد را به طور مستقل و تعیین شده توسط خودشان تجربه و کشف می کنند. استقلال تشویق می شود و این نیز بر انگیزه تأثیر مثبت دارد. مهارتهای هماهنگی مبنای بعدی است یادگیری الگوها و حرکات پیچیده حرکتی.
به همین دلیل ، مهم است که از آموزش توانایی های هماهنگی غافل نشوید و در عوض مطمئن شوید که توانایی های هماهنگی در سطح خوبی نگه داشته می شوند. مزیت آموزش و تمرین با مهارتهای هماهنگی این است که حتی وقتی حرکات ورزشی تسلط دارند ، آموزش می تواند ادامه یابد. علاوه بر این ، یکی تمرین هماهنگی او را با یک برنامه یکپارچه پیچیده می کند سازگاری آموزش (وظایف اضافی) و در نتیجه طیف جدیدی از امکانات تغییر را دریافت می کند.
بنابراین آموزش مهارتهای هماهنگی خصوصاً در بسیار مهم است کودکی، زیرا این می تواند به عنوان پایه ای برای کارهای بعدی تلقی شود. کودکانی که از تمرینات خوب و م ofثر توانایی های خود بهره مند شده اند ، بعداً در مورد ورزشها و بازیهای پیچیده ، مشکل کمتری خواهند داشت یادگیری حرکات پیچیده حرکتی ورزشی و بازی های ورزشی. اما حتی در بزرگسالی نیز می توان مهارت های هماهنگی را آموزش داد و بنابراین می توان پیشرفت هایی را به دست آورد. با این وجود فرد یاد می گیرد که در بزرگسالی دیگر خیلی خوب نیست ، زیرا در کودکی شرایط جسمی و روحی برای تسلط بر این وظیفه بیشتر به بزرگسالانی تبدیل می شود که از بچگی نه چندان جامع توانایی های هماهنگی مانند دیگران آموزش دیده اند.
